Met negen over het algemeen uitstekende albums op de teller (sinds 2003) is de Oekraïense blackmetalband Drudkh de laatste jaren uitgegroeid tot een van de meest gerespecteerde bands in het genre. De uitgesponnen, vaak enorm sfeervolle nummers worden met minimale middelen gemaakt, maar blinken uit in de melancholische sfeer die zij weten te creëren. De buitengewoon beeldende muziek roept visioenen op van uitgestrekte herfstlandschappen in een glooiende zon. Eind april ligt de tiende full-length (het folkachtige tussendoortje Songs Of Grief And Solitude meegerekend) in de schappen. Een plaat waar veel mensen ongetwijfeld reikhalzend naar hebben uitgekeken na het zeer fraaie Eternal Turn Of The Wheel (2012).

Met A Furrow Cut Short worden in ieder geval geen volledig nieuwe wegen ingeslagen, hoewel het album over de gehele linie wel wat steviger is uitgevallen dan zijn voorganger. Dat is maar goed ook, want na de nogal gekunsteld aanvoelende experimenten met post-rock (Handful Of Stars) was het juist de terugkeer naar de atmosferische, zich traag ontspinnende composities die Eternal Turn Of The Wheel tot een uitstekend album maakte. Op A Furrow Cut Short is het niet anders.

Met het ijzersterke tweeluik Cursed Sons, dat samen ruim een kwartier klokt, kost het de Oekraïners weinig moeite om de luisteraar in de muziek te zuigen. Het hierop volgende To The Epochs Of Unbowed Poets laat zelfs Drudkh op zijn best horen. Naast een groot aantal prachtige, stemmige riffs kent het nummer ook aantal effectieve versnellingen, waardoor het naast atmosferisch ook opmerkelijk stevig klinkt. Die combinatie is ook te horen in Dishonour I, dat voor Drudkh-begrippen zelfs behoorlijk intens is. Het tweede deel van dit tweeluik is dan weer ouderwets druilerig en stemmig.

Het kan niet anders of de liefhebbers van Drudkh gaan genieten van A Furrow Cut Short. Zoals vrijwel al het werk van deze band, staat ook deze plaat bol van de sfeer, waardoor de muziek zelfs wat tijdloos aanvoelt. A Furrow Cut Short is niet zo adembenemend mooi als Autumn Aurora en Microcosmos, maar mag qua kwaliteit met recht een plaats opeisen tussen albums als Forgotten Legends, Blood In Our Wells en Eternal Turn Of The Wheel.

Tracklist:
1. Cursed Sons I
2. Cursed Sons II
3. To The Epoch Of Unbowed Poets
4. Embers
5. Dishonour I
6. Dishonour II
7. Till Foreign Ground Shall Cover Eyes

Score: 85 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 8 april 2015

[ Terug naar de Album Reviews ]

Drudkh - A Furrow Cut Short
Reactie van Artorius op 08-04-2015 om 20:28u

Vol verwachting klopt mijn hart...

Drudkh - A Furrow Cut Short
Reactie van jt op 08-04-2015 om 21:43u

Volgens bandcamp moeten we nog ff wachten tot Mei voor deze te beluisteren is.

Drudkh - A Furrow Cut Short
Reactie van Een Liefhebber op 15-04-2015 om 13:11u
Score: 60 / 100

Wederom een erg middelmatig stukje werk afgeleverd door de heren. De band is al een tijd de weg kwijt. Kappen, alstublieft.

Drudkh - A Furrow Cut Short
Reactie van Artorius op 23-04-2015 om 23:16u
Score: 80 / 100

Vandaag lag die eindelijk op mijn deurmat, en zo op het eerste gehoor klinkt het helemaal niet verkeerd. De shoegaze invloeden, te nadrukkelijk aanwezig op Handful Of Stars en naar mijn smaak nog net iets teveel nagalmend op Eternal Turn Of The Wheel, zijn nu geheel verdwenen.

Eindelijk... :-)

Drudkh klinkt weer als vanouds, als een black metal band dus, en dat kan ik eigenlijk alleen maar toejuichen. Wat ik wel een beetje mis, en waar ik stiekem een beetje op hoopte, is de emotionele lading van het oudere werk. Maar verder klinkt het allemaal niet als de spreekwoordelijke tiet, - let op het enkelvoud -, maar als twee lekkere flinke tieten, kwaliteit zoals je die tegenwoordig alleen nog maar in de Achterhoek aantreft.

Dus als ik mijn score nog ga bijstellen, dan zal die eerder omhoog gaan, dan omlaag.

Drudkh - A Furrow Cut Short
Reactie van Artorius op 29-04-2015 om 22:19u
Score: 80 / 100

Verder niemand die hier iets over te melden heeft?

De nieuwe Drudkh is uit! Wakker worden!

Drudkh - A Furrow Cut Short
Reactie van Verritus op 28-10-2015 om 17:49u
Score: 84 / 100

Ben nu ook eindelijk wakker dankzij die review van Eastern Frontier in Flames.
Had deze tot nu toe genegeerd, aangezien alle meer of minder bewierookte albums sinds Forgotten Legends mij weinig deden.
Deze is echter voor mij wel de moeite waard. Sterk materiaal. Het beste nummer doet mij nogal aan Wodensthrone denken, maar daar heb ik dus geen bezwaar tegen.