Dat is een vrij ingewikkeld verhaal. Na drie albums inclusief een ruime periode van inactiviteit, is de band ermee gestopt. Drie oprichters (waaronder Mike Browning, die ook mede-oprichter is van Morbid Angel) besloten nog voor het verschijnen van het laatste album onder de naam Nocturnus AD (daarna ook nog een tijdje als After Death, om het makkelijk te maken) hun eigen weg te gaan. Er is geen nieuw album gemaakt, maar de nieuwe entiteit treedt nog altijd op, zoals vorig jaar op Dokk’em Open Air.
Nocturnus maakt relatief complexe muziek en staat bekend als een van de eerste bands die veelvuldig keyboardpartijen en geluidseffecten toevoegde aan de metal. Naast een ruime bijdrage van de toetsenist, laten de andere muzikanten zich ook gelden. Nocturnus speelt een bijzondere mix van technische death metal met veel tempowisselingen en hese vocalen van Mike, aangevuld met thrashriffs en solo’s. De mede-oprichter van Morbid Angel zorgt samen met de gitaristen dan ook voor de nodige overeenkomsten met die band. Het duurt wel even voordat je weet wat er allemaal gebeurt. De songstructuren zijn regelmatig ingewikkeld (zoals die van Standing In Blood) en zorgen ervoor dat het geen toegankelijke muziek is. Toch is de vraag naar releases uit de beginperiode groot genoeg, want de twee demo’s uit de jaren tachtig zijn recentelijk gebundeld op een cd.
De eerste vier tracks zijn afkomstig van de tweede demo The Science Of Horror uit 1988. Alle tracks daarvan maakten het tot op het debuutalbum The Key. Aan het originele geluid is niet gesleuteld, dus een rauwe sound is gegarandeerd. Als je het vergelijkt met de cd, is de tape modderiger (gitaren), zwaarder (de drums en bas) en sfeervoller (met name de keys) dan het klinische geluid op het debuut. Vooral Neolithic komt op de tape goed uit de verf.
De vier nummers van de demo Nocturnus (1987) completeren deze release. De geluidskwaliteit van deze eerste tape is een stuk minder dan van de andere demo. Destijds waren we die vrij belabberde sound van cassettebandjes wel gewend. Het heeft wel een bepaalde charme om ze weer te beluisteren, al zullen velen onder ons de voorkeur geven aan een verzorgde productie. Alleen B.C. – A.D. staat op The Key en de versie op de plaat is stukken beter. De andere tracks zijn minder goed, alhoewel ik niet begrijp waarom Unholy Fury het debuut nooit gesierd heeft.
Naast het verschil in geluidskwaliteit is opvallend welke ontwikkeling Nocturnus in korte tijd heeft meegemaakt. De oudere tracks zijn straightforward, zonder toevoeging van geluidseffecten of keyboards. De songs van een jaar later zitten veel complexer in elkaar met veel tempowisselingen, solo’s en de toevoeging van de keyboardpartijen. Mede daardoor klinken de nieuwe nummers overtuigender. Vergelijk B.C. - A.D. maar eens met Before Christ / After Death op deze release.
Dat deze compilatie de naam The Science Of Horror heeft meegekregen, is dus niet zo opmerkelijk. Zowel muzikaal als productioneel zijn de eerste vier tracks namelijk van een hoger niveau. Dit is een nostalgische release, die vooral de fans van Nocturnus en verzamelaars zal bekoren. De overige lezers kunnen deze uitgave gerust links laten liggen of The Key nog eens beluisteren.
Tracklist:
1. Before Christ / After Death
2. Standing in Blood
3. Neolithic
4. Undead Journey
5. Nocturnus
6. B.C. - A.D.
7. The Entity
8. Unholy Fury
