De heren omschrijven hun sound zelf als een mengeling van progressieve metal, doom en death metal met een vleugje jaren ’70 progressieve rock. Die omschrijving past wonderwel bij de stevige, maar zeer melodieuze en afwisselende muziek, waarin zowel invloeden van Evergrey en Symphony X als bijvoorbeeld ook Opeth en Barren Earth te ontdekken zijn. De afwisseling is vooral goed te horen in het contrast tussen Dark Century en het hierop volgende Subterraneous. Terwijl eerstgenoemde een erg mooi, ingetogen nummer is, met een belangrijke rol voor fraai akoestisch gitaarwerk, stijlvolle, warme synths en gevoelig gespeelde solo’s, pakt Subterraneous met zijn logge riffs en grunts een stuk steviger uit.
De negen nummers op Collapse Of The Antropocene zijn buitengewoon gelaagd en zitten uitstekend in elkaar, waardoor er keer op keer interessante, nieuwe details te ontdekken zijn. Het feit dat de nummers naadloos in elkaar overlopen, versterkt het gevoel van een conceptalbum dat zich als één lange muzikale rit laat beluisteren. Ook het fraaie artwork, met mooie illustraties die het concept illustreren, draagt aan dat gevoel bij. Een klein kritiekpuntje is dat de grunts wel wat steviger mochten. De strot van Ferdinand Wanders klinkt niet verkeerd, maar mist net de extra kracht en diepte die bands als Opeth en Barren Earth wel hebben.
Uiteindelijk kan ik echter alleen maar positief zijn over Collapse Of The Antropocene. Dimaeon heeft een buitengewoon vakkundig werkstuk in elkaar gesmeed, waar hoorbaar met veel passie aan is gesleuteld en waar vele, vele uren werk in zijn gaan zitten. Hoewel het album op een erg klein labeltje verschijnt, is het te hopen dat deze band ook internationaal wordt opgepikt, want de kwaliteit hebben de heren zeker in huis.
Tracklist:
1. The Blood Of Millions
2. Dark Century
3. Subterraneous
4. The Ruins Of Mankind
5. Cascade
6. Black Dawn
7. Glass Mountain
8. Regoltih
9. Collapse Of The Anthropocene
