Deze compilatie van singles van het mij tot voorheen nog onbekende Harvey Milk (vernoemd naar de homoseksuele politicus uit San Francisco) is werkelijk een van de meest ongewone, uitdagende platen die ik in mijn loopbaan hier bij Metalfan heb moeten recenseren. Ongewoon en vreemd, maar ook prikkelend en stimulerend.
Deze Amerikaanse band lijkt elk nummer vanuit een totaal fris perspectief te scheppen, met als enige aanwijsbare connectie dat het merendeel van de songs op zware rock gebaseerd is. Nu mist een compilatie zoals deze natuurlijk de cohesie van een album, en ontgaat me daardoor waarschijnlijk een zekere logische 'flow', toch durf ik te stellen dat de drie studioalbums van Harvey Milk ongetwijfeld eenzelfde mindfuck omvatten als deze zeer verschillende, schijnbaar haast conflicterende nummers.
Een opvallend handelsmerk van Harvey Milk is het zeer ranzige, lelijke geluid. Al staan er wel degelijk een aantal tracks op deze plaat die een aardig geluid kennen, een nog groter aantal komt zeer hakkelend en ongepolijst uit de verf. Met de term 'noise-rock' nog in gedachten, is dit ongetwijfeld de intentie geweest van de band. Vaak creëert het ranzige bas- en gitaargeluid haast een psychedelisch effect, zoals in het onbegrijpelijk getitelde nummer "Yer Mouse Gets My Dander Up". Een van de belangrijkste (en sterkste) factoren in het eigenzinnige geluid van Harvey Milk is de zang. Op de meeste nummers blijft dit beperkt tot het gebral en gebeul van een dronkenman, als een karaoke om vier uur 's nachts in een donker rookhol vol matrozen die hun verdiensten massaal uitgeven aan alcohol, om na afloop afgezet te worden door een lelijke hoer waarvan ze de gelaatstrekken niet eens meer kunnen waarnemen.
Zoals ik al aangaf, hebben de songs op wat basiselementen weinig met elkander gemeen. Van de verontrustend logge, monotone sludge van "Yer Mouse Gets My Dander Up", tot de heftige, smerige rock 'n roll van "Wunderful Meat", tot de zwaarmoedige depri-rock van "Easy Thing" (ogenschijnlijk een Kiss-cover, met zowaar bijna zuivere zang!), tot de noisy, opgefokte klanken van "Jaws Jack", en tot de waanzinnige explosies van wanhoop en krankzinnigheid van "Smile", is deze plaat één groot avontuur langs de wegen van de zware rock.
Harvey Milk is een band voor lieden die eens wat anders willen horen, en die de eigenzinnige, gecompliceerde klanken van bands als The Melvins, Isis en Neurosis kunnen waarderen. Helemaal doorgrond heb ik de muziek van Harvey Milk nog niet, maar ik heb me in ieder geval wel prima vermaakt met deze unieke cd. Een aanrader voor nieuwsgierige, avontuurlijk ingestelde muziekliefhebbers.
Tracklist:
1. Yer Mouse Gets My Dander Up
2. Wunderful Meat
3. The Pigeon (I Like My Finger)
4. I Do Not Know How to Live My Life
5. Probolkoc
6. Easy Thing
7. Jimmy Page's
8. Jaws Black
9. Blueberry Dooky
10. Smile
11. Sunshine, Good Times & Fine Wine
12. Women Dig It
13. Greensleeves
