Alcatraz
Enquête

Marco van Basten vond het maar niks dat Linkin Park voor de aftrap van de Champions League-finale op 31 mei een optreden verzorgde. Wat vind jij van de Amerikaanse gewoonte om grote sportwedstrijden op te vrolijken met een concert?

Geweldig, ook voor aanvang van de wedstrijd
Prima, maar niet voor het duel wanneer de spelers zich willen opwarmen
Dat is iets voor pop-acts, niet voor heavy bands als Linkin Park en Gojira
Zo’n muzikaal optreden is onzin, het publiek komt voor de sportwedstrijd
Sport is kut, laat die band elders een eigen concert doen voor hun fans
Van mij hoeft het niet, maar ik gun zo’n band wel de extra exposure
Normaliter vind ik het een goed idee, maar Linkin Park was echt slecht
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    10 juni:
  • Whitechapel
  • 11 juni:
  • King Diamond, Paradise Lost en Angel Witch
  • Myles Kennedy
  • W.A.S.P.
  • 12 juni:
  • Man as Plague, Gallamesh en Everything Decays
  • 13 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague en The Unslain
  • 14 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague
  • Sorcerer
  • 15 juni:
  • Into The Grave
Kalender
Vandaag jarig:
  • Adam "Nergal" Darski (Behemoth) - 48
  • Ernie C. (Body Count) - 66
  • Howlin' Wolf† - 115
  • Johan Ericson (Draconian) - 46
  • Juhana Karlsson (Amoral) - 42
  • Magnus Rosén (Hammerfall) - 62
  • Marko Paasikoski (Sonata Arctica) - 47
  • Martin Orford (IQ) - 66
  • Mickey Curry (Bryan Adams) - 69
  • Peter Gale (Sweet Sorrow) - 45
  • Robert Hampson (Loop) - 60
Review

Neal Schon - The Calling
Jaar van release: 2012
Label: Frontiers Records
Neal Schon - The Calling
Als gitarist van een legendarische band als Journey zullen er vast veel gebeurtenissen in je leven en je carrière voorbijkomen die ergens een plekje moeten krijgen. Tussen twee tours in wist Neal dan ook samen met enkele muzikale vrienden een soloalbum op te nemen waarin hij zijn ei kwijt kon in diverse muziekstijlen. Op dit inmiddels zevende solowerkje kreeg Schon hulp van onder andere (ex-Journey)drummer Steve Smith en Jan Hammer. Slechts vier dagen had hij nodig om zijn tracks in te spelen op zowel gitaar als basgitaar, maar dat is niet te horen wanneer deze cd eenmaal door de speakers schalt.

Schon is er in geslaagd om de luisteraar te boeien met een enorme diversiteit aan stijlen. The Calling, als eerste nummer, spreekt direct tot de verbeelding. Veel agressie en ingewikkelde melodiewisselingen, maar natuurlijk ook het spel van Schon, die zijn gitaar veel meer laat zingen dan bij Journey het geval is, maken het erg interessant. Op het wat zoete Six String Waltz kan hij vervolgens uitpakken met de meest mooie melodielijnen, doorspekt met een aantal venijnige riffs waar je helemaal koud van wordt. Waar het licht Keltische Irish Field me een beetje doet denken aan de Thank You cd's van Michael Schenker hoor ik verderop nog wat andere, minder makkelijk definieerbare invloeden terug die neigen naar eerdere albums van bijvoorbeeld Satriani, MacAlpine en Vai. Het grappige is dat dit de cd wel een soort vertrouwd tintje geeft.

Maar dan de solo's, waar iedere Journeyliefhebber toch, net als ik, van zal smullen. Luister maar eens naar bijvoorbeeld Back Smash; potverdikke wat een energie! Maar in meer nummers is haast hoorbaar dat hij zich moet inhouden om niet te gaan scheuren. Een heel herkenbare fusiontrack is het nummer Fifty Six (Schon's leeftijd) met een Aziatisch klinkend intro, waarin hij het halverwege toch niet kan laten om een venijnige slagpartij neer te zetten. Erg indrukwekkend. Even indrukwekkend is het meeslepende Blue Rainbow Sky wat echt fantastisch in elkaar zit, en voortkabbelend in een rustig tempo het solowerk van Schon goed uit de verf laat komen. Dat mag hij in de afsluiter Song Of The Wind II nogmaals doen maar dan op de psychedelische manier.

Ik kan alleen maar heel veel respect opbrengen voor deze aubade aan de gitaar en aan de vele muzikale stromingen die verzameld zijn op deze schijf. Het is niet echt Journey wat je gaat aantreffen, maar als je liefhebber bent van uitstekend gitaarspel zonder dat het veel uitmaakt binnen welke muzikale grenzen dit gebeurt, dan denk ik dat je een juweeltje in handen hebt met deze release. Maar let op, er komt nóg een solo cd uit van Neal, met onder andere Marco Mendoza op bas en Deen Castronovo (drummer in Journey) die beiden op een aantal tracks zingen. Dat belooft ook nog wat!

Tracklist:
1. The Calling
2. Carnival Jazz
3. Six String Waltz
4. Irish Field
5. Back Smash
6. Fifty Six (56)
7. True Emotion
8. Tumbleweeds
9. Primal Surge
10. Blue Rainbow Sky
11. Transonic Funk
12. Song of the Wind II

Score: 90 / 100

Reviewer: Hans
Toegevoegd: 18 oktober 2012

Pitfest Iron Maiden Rock Legends Special

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.