Dan hoop je uiteraard dat die lijn zich voort zet, maar ik zal verder geen valse hoop geven. Unholy Cross is in ieder geval geen slecht album geworden. Dat is dan het goede nieuws. Patrik Johansson is een leuke vervanger achter de microfoon (herinnert soms aan Bruce Dickinson op de latere albums van Iron Maiden), maar Bloodbound doet op dat vlak een duidelijke stap terug. De meest betreurenswaardige ontwikkeling is toch op muzikaal vlak. Zo pakkend en avontuurlijk Tabula Rasa is, zo veilig is Unholy Cross.

Op zichzelf is het helemaal geen slecht album. Het kost je een luisterbeurt of vijf voordat het materiaal echt tot je door begint te dringen, maar toch kan ik de teleurstelling niet geheel verbergen. Bloodbound gooit het over de veilige boeg en begeeft zich te veel in het straatje van Helloween en Stratovarius. Ieder greintje vernieuwingsdrang is zonder pardon overboord gegooid. In For The Kill en Together We Fight zijn voorbeelden van leuke nummers, maar bieden te weinig om lange tijd interessant te zijn. Gave twinsolo's zoals op The Dark Side Of Life zijn veel te schaars op Unholy Cross.

Eigenlijk kan ik niets anders zeggen dan dat dit album aanvoelt als een gemiste kans. Een verkeerde wisseling van zanger. Het songmateriaal is veel minder uitdagend dan dat van Tabula Rasa, maar degelijk genoeg om een leuk album te vormen.

Tracklist:
1. Moria
2. Drop The Bomb
3. The Ones We Left Behind
4. Reflections Of Evil
5. In For The Kill
6. Together We Fight
7. The Dark Side Of Life
8. Brothers Of War
9. Message From Hell
10. In The Dead Of Night
11. Unholy Cross