Hoewel het Canadese echtgenoot/echtgenote-duo Nadja de afgelopen jaren een behoorlijke fanschare heeft opgebouwd met haar trance-opwekkende, kolossale ambientdoom-soundscapes, is het imago van de band langzamerhand enigszins tanende. Daar waar Nadja’s eerste albums van een ongekend hoog niveau waren en de zorgvuldig opgebouwde composities de luisteraars meesleepten in een transcendentaal nirvana voor de zintuigen, lijkt de sleet er de laatste jaren een beetje te zijn ingekomen met een aantal ongeïnspireerde splits, magere improvisaties en mislukte experimenten.

Aangezien de full lengths van Nadja meestal nog steeds zeer de moeite waard zijn, waren mijn verwachtingen voor het alweer in 2008 verschenen The Bungled & The Botched toch vrij hoog, zeker omdat de loodzware, zich langzaam ontvouwende soundscapes van de band vaak het best uit de verf komen in extreem lange nummers. The Bungled & The Botched voldoet in ieder geval aan dat criterium, want het album klokt slechts twee nummers van beiden een half uur.

Het titelnummer begint als een typisch Nadja-nummer: als vederlichte ambient waaraan langzaam steeds meer lagen worden toegevoegd. In vergelijking met veel eerder materiaal bouwt dit nummer zich nóg langzamer uit, maar door de goed doordachte compositie en het gebruik van sfeervolle aanvullende samples houdt de band de aandacht vast. Na ruim elf minuten verandert het nummer van het één op het andere moment in de typische, lood- en loodzware ambientdoom waar alleen Nadja patent op lijkt te hebben. De wereld lijkt zich trager voort te bewegen als de band dezelfde monsterlijke riff herhaalt en herhaalt, tot in het oneindige uitwaaierend, niets en niemand ontziend. Dit is het Nadja-geluid waarop ik de afgelopen jaren verliefd ben geworden! Vanaf een minuut of 22 komt het einde in zicht en transformeert Nadja weer naar de lichtere zijde van het geluidsspectrum, om de laatste zeven minuten af te bouwen naar het einde.

Dat einde gaat naadloos over in het loodzwaar beginnende Absorbed In You, het tweede nummer op het album. Dat nummer is een heropname van een oudere Nadja-song(verschenen op de split met Methadrone) dat inmiddels niet meer te verkrijgen is. Het nummer klinkt dan ook veel ruwer en ongepolijst, met een soort Sunn 0)))-vibe en meerdere lagen jankende feedback. Een wereld van verschil met de lieflijke opbouw van het titelnummer! Pas na tien minuten is er tijd voor een adempauze in de vorm van een heerlijk opgebouwd middenstuk rond een subtiele pianosample en groeiende effectlagen, alvorens naar een adembenemend zware, prachtige climax toe te bouwen waarin de hele wereld lijkt samen te smelten.

De boodschap moge duidelijk zijn: The Bungled & The Botched laat horen dat Nadja – ondanks een aantal mindere albums – nog steeds in staat is om overweldigend mooie soundscapes te produceren. Verplichte kost voor iedereen die ook maar enigszins van doom houdt, want dit is majestueus mooi!

Tracklist:
1. The Bungled And The Botched
2. Absorbed In You