Al jaren ben ik fan van Macabre. Sinds ik ondersteboven werd geblazen door hun debuut Gloom in 1987 ben ik de band altijd blijven volgen, ondanks de geringe frequentie waarmee albums werden uitgebracht. Slechts vijf volwaardige albums en een handvol ep’s zagen het licht in zesentwintig jaar “Murder Metal” (zoals de heren hun eigen muziek noemen). Een opmerkelijk feit is dat Macabre in al die tijd nog nooit ook maar één line-upwisseling heeft gehad.

Helaas is het wel zo dat vanaf het debuut de platen geleidelijk kwalitatief steeds minder werden. Zeven jaar na voorganger Murder Metal is er Grim Scary Tales, maar ik kan helaas niet zeggen dat ik met stomheid geslagen ben. Niet dat het een slechte plaat is, zeker niet, maar deze schijf heeft gewoon niet de kwaliteit die ik van Macabre verwacht. De productie ligt het niet aan, die is fantastisch te noemen.

Één van de grote minpunten van deze plaat is voornamelijk de zang. Alle voorgaande platen van Macabre waren altijd meteen als zodanig te herkennen, door de beknepen, muppet-achtige stem in bijna alle nummers, en helaas is deze stem maar mondjesmaat aanwezig op Grim Scary Tales. Er staan simpelweg te veel nummers op deze plaat met een (bijna) cleane zang.

Het tempo is ook wat omlaag gegaan in de loop der jaren, maar dat ze het zeker nog wel kunnen, bewijzen nummers als Dracula en The Kiss Of Death. Maar helaas staat er meer hoempapa en polka op dan ooit tevoren. Nummers als Nero’s Inferno en Mary Ann zijn bijna overbodig en niet leuk meer na de eerste keer luisteren. Deze gimmick hebben de heren nu al zo vaak uitgehaald dat het echt geen glimlach meer op mijn gezicht kan toveren. Muzikaal gezien zou deze band allang volwassen moeten zijn en zich niet te buiten gaan aan dit soort geneuzel.

Hoogtepunten zijn er uiteraard ook, zoals The Ripper Tramp From France, The Kiss Of Death en de fenomenale Venom-cover Countess Bathory. Maar zoals gezegd, volledig overtuigen doet het me zeker niet. En dat is jammer want het blijft toch één van de meest bijzondere bands van de afgelopen decennia. Zeventig punten lijkt mij op zijn plaats, want een magere Macabre-productie blijft nog altijd een prima plaat vergeleken met de competitie.

Tracklist:
1. Locusta
2. Nero’ s Inferno
3. Dracula
4. The Big Bad Wolf
5. Countess Bathory
6. The Black Knight
7. Burke And Hare
8. Mary Ann
9. The Bloody Benders
10. Lizzy Borden
11. The Ripper Tramp From France
12. Bella The Butcher
13. The Kiss Of Death
14. The Sweet Tender Meat Vendor

Score: 70 / 100

Reviewer: Tatzel
Toegevoegd: 23 januari 2011

[ Terug naar de Album Reviews ]

Het enige album van Macabre die ik echt goed vond was "Dahmer" en tot op heden draai ik het nog. Geweldige plaat. Al hun andere albums waren ok, en het klinkt alsof deze plaat in dat stramien valt. Jammer. Waarom niet "dahmer" op metalfan.nl reviewen in plaats van hun middelmatige albums?

Ben het helemaal eens met deze reviewer!

De heren enige tijd geleden nog gezien in de Mezz.
Ook dat was een slappe achterhaalde vertoning van een paar oude
zoutzakken.

dikke spetterstront vind ik het

Het spijt mij dit te zeggen: Macabre had na Murder Metal moeten kappen. Zowel live als op plaat niet meer de moeite waard. Van deze plaat kon ik enkel het eerste nummer en Dracula enigzins waarderen. Helaas zijn zelfs de hoogtepunten van Grim Scary Tales slechts een schaduw van wat ooit geweest is.

Op Neuroticdeathfest moeten ze voor straf dan nu maar in de Bat Cave
spelen.

Ze hadden idd moeten kappen maar dat geldt voor alle bands die ooit zegevierden zoals Flotsam and Jetsam, Forbidden, Onslaught, Destruction, Autopsy en honderden zoniet duizenden anderen. Alles wat na reunies wordt gemaakt is per slot van rekening complete bagger vergeleken met de muziek uit hun gouden tijd. Je gaat toch ook je vrouw niet begaaien op haar 90'ste EN zeggen dat dat lekkerder is dan wanneer ze 24 was.

Lol

Macabre heeft me nooit geboeid, maar roepen dat Flotsam & Jetsam, Forbidden etc niet meer relevant zijn is totale onzin. Die bands brengen stuk voor stuk prima albums uit.

Als mijn oude liefde inmiddels een lekkere MILF is geworden sla ik ze niet af!
Sommige reunies zijn bagger andere zijn goed. Kijk naar bijv. Asphyx. Het is toch geweldig om sommige bands, die je vroger hebt moeten missen te nu kunnen zien.

...alleen is Macabre nooit uit elkaar geweest, dus is er van een comeback geen sprake. Unieke band met een volledig eigen stijl. GST is wat mij betreft een heerlijke plaat geworden.

Prima plaat , weinig mis mee!!!

Macabre is gewoon een gave band..Het is allemaal een kewestie van smaak..By the way, voor de fans: ze staan in de Baroeg komende zondag..

Prima plaat. En Nero's Inferno vind ik eigenlijk een sterk nummer.