Om te voorkomen dat deze recensie een banale aaneenschakeling van uitgebreide beschrijvingen wordt, zal ik even kort (???) de veertien nummers die het album bevat, behandelen.
Het album opent met Grief of Emerald's interpretatie van "Visual Aggresion", een nummer van Celtic Frost's debuutalbum "Morbid Visions". Zo agressief heeft "Visual Aggression" nog nooit geklonken, en de band is er in geslaagd het nummer op bevredigende wijze te Black Metallizen. Van hetzelfde album komt "Into the Crypts of Rays", hier uitgevoerd door Black Metal grootheid Marduk. Liefhebbers van Marduk weten dat de band graag covers op mag nemen, en dat hun versies nooit veel afwijken van het origineel, maar dat ze wel de bekende Marduk-stempel dragen. Zo ook "Into the Crypt of Rays", dat in de handen van de Zweden heerlijk vet en kwaadaardig klinkt. "Return to the Eve", van het tweede album "To Mega Therion", is onder handen genomen door de Griekse Black Metal krijgers van Naer Mataron. Evenals Marduk een vrij extreme Black Metal band, die ook een cover levert die aan het origineel vrij getrouw is. Opvallend is de verstoorde zang, die de band normaalgesproken niet hanteert, en de verwoestende blastbeat op het eind van het nummer.
De prijs voor meest overbodige cover gaat deze maand naar Necrophagia. Ik ben zeer te spreken over de albums van de
horror-metal band rondom Killjoy, maar ik vraag me af waarom de heren voor het Hellhammer-nummer "Triumph of Death" hebben
gekozen. Killjoy is een veelzijdige grommer, maar zijn vocalen kunnen bijlange niet tippen aan de waanzinnige kreten van
Tom Warrior. Eerlijk gezegd vind ik het nummer hier wat saai klinken, en het verbleekt dan ook ik vergelijking met het
origineel of de versie die ons eigen Necro Schizma ooit opnam.
"Mesmerized" door het populaire Britse Akercocke klinkt daartegen wel intrigerend. Zeer aardig is de melancholische zang,
die in de verste verte niet lijkt op die, die je op de twee Akercocke albums aantreft. Haast onherkenbaar is Dimmu Borgir,
die het stuwende "Nocturnal Fear" speelt. Jammer is dat de band niet wat meer eigen inbreng demonstreert, maar dat mag de
pret niet delven. Leuk om de band ook eens zo rauw en primitief aan het werk te horen.
Blackheim's retro-Thrash band Bewitched levert uiteraard een uitstekende versie van wat misschien wel de grootste Celtic Frost-klassieker is: "Circle of the Tyrants". De ruwe schuurpapier-vocalen en gillende gitaren maken deze cover-versie tot een zeer geslaagde. Met Order of the Ebon Hand ben ik helaas (nog) niet bekend. Zij durfden het aan om één van de meest opzienbarende nummers van het monumentale "Into the Pandemonium" onder handen te nemen, namelijk "Rex Irae". De versie die je hier hoort is al net zo bont, en klinkt door de sterke afwisseling tussen allerlei verschillende soorten zang erg druk. Gezien de overdaad aan nummers van de eerste twee albums, vormt het gekozen nummer van Order of the Ebon Hand een welkome verfrissing. De Griekse lekkere wijfen-band Astarte komt met een wat onenthousiast klinkende versie van "Sorrows of the Moon" voor de dag. Een beetje oninteressant, deze cover, en het enige minpuntje van het album. Mijn complimenten echter voor de zangeres, die met een paar vrouwenstembanden net zo boosaardig als een becorpsepaintde vent weet te klinken.
Melechesh is een zeer bijzondere, ondergewaardeerde band. Uiteraard spelen deze aanbidders van de oude Mesopotamische culturen het nummer "Babylon Fell", dat vooral door de karakteristieke drums van Proscriptor (HAIL!) typisch als Melechesh klinkt. Werkelijk uit duizenden te herkennen! Uitstekend werk, vooral dat geweldige ritme aan het eind van het nummer. De ervaren band Acheron daarentegen, speelt het dreigende "Dawn of Meggido" (zonder meer één van mijn favoriete Celtic Frost nummers) behoorlijk volgens het boekje. Niet de meest interessante versie die dit album te bieden heeft, maar wel kundig en gepassioneerd uitgevoerd. Zeer verwoestend is Ragnarok's interpretatie van "Fainted Eyes". De lustige manier waarop het gespeeld wordt, de vrijwel perfecte screams, die zoals altijd een lust voor het geoefende oor zijn, en de hilarische, 'over the top' Tom Warrior kreten maken dit nummer tot een must-listen.
"The Usurper" is toch wel één van de tofste Frost-tracks die door de band vastgelegd is. In de handen van Hypocrite klinkt het nummer wat sneller en technisch perfecter, maar hoewel het subtiele gebruik van synths best aardig is, vind ik het origineel honderden malen beter. Carrier Flux levert verreweg de meest interessante interpretatie van een Celtic Frost-nummer. Het vrij starre "Beyond the Northwinds" wordt door meneer Carrier Flux op gedurfde wijze 'geassimileerd'. De vette, opzwepende industrial/electro beats maken dit nummer haast onherkenbaar... alsof Aphex Twin, Trent Reznor en Mayhem's Maniac een nummer van Celtic Frost coveren. Een waardige afsluiting van één van de beste tribute-albums die ik gehoord heb. Alleen schandalig dat de band Usurper niet gevraagd is...
Tracklist:
1. Grief of Emerald - Visual Aggression
2. Marduk - Into the Crypts of Rays
3. Naer Mataron - Return to the Eve
4. Necrophagia - Triumph of Death
5. Akercocke - Mesmerized
6. Dimmu Borgir - Nocturnal Fear
7. Bewitched - Circle of the Tyrants
8. Order of the Ebon Hand - Rex Irae
9. Astarte - Sorrows of the Moon
10. Melechesh - Babylon Fell
11. Acheron - Dawn of Meggido
12. Ragnarok - Fainted Eyes
13. Hypocrite - The Usurper
14. Carrier Flux - Beyond the Northwinds
