Sneller dan verwacht ligt nu dan het nieuwe album voor mijn neus. Mijn eerste gedachte was dat Luka Matković als twee druppels klinkt op Boko. Nu ik het boekje doorgelezen heb, blijkt het Boko zelf te zijn die Aftershock grotendeels heeft ingezongen. Zijn zangpartijen zijn van oudere demos gehaald. Nog een keer valt er dus van zijn stem te genieten. Net als op Merciful Angel klinkt het niet altijd even lekker. Ergens is het wel grappig dat hij op zijn eigen eerbetoon te horen is.
Aftershock ligt sterk in de lijn van diens voorganger. Ook met Matković achter de microfoon speelt Space Eater typische Bay Area thrash metal. Omdat hij ook gitaar speelt, is er voor Stanislav Sarsanski geen vervanger geregeld. Pavlović (gaat daar misschien een belletje rinkelen?) staat er dus niet alleen voor. Op het album hoor je verder geen verschil. Songs als Divide & Conquer, Up On These Shores en FAA staan als een huis. De muziek bevat fijne riffs en (vaak) goed zangwerk.
De nieuwe zanger komt pas op de laatste twee songs om de hoek kijken. Aan Anti-Psychiatry en Relationshit heeft hij zelf meegewerkt, wat duidelijk te merken is. De snelheid ligt ineens drie versnellingen hoger en Matković snauwt meer dan Boko. Anti-Psychiatry is naar mijn idee zelfs het beste nummer van dit album, waardoor de nieuwe Space Eater interessanter is dan de oude. Hoe het uiteindelijk zal uitpakken zullen we zien op een eventueel volgend album.
Omdat Aftershock letterlijk voor ons het laatste levensteken van Boko Radiić bevat, is het een heel speciale plaat geworden. Dat dit album aan hem is opgedragen, is logisch. De fans zullen hem niet vergeten.
Tracklist:
1. Say Your Prayers
2. Abort
3. Divide & Conquer
4. Up On These Shores
5. FAA
6. Quantum Leap
7. No Retreat
8. Crush, Kill, Destroy
9. Anti-Psychiatry
10. Relationshit
