Heir Apparent wilde dat als geen ander, maar bleef qua bekendheid en waardering toch achter bij de eerstgenoemde namen. Lag het misschien aan matige distributie of toch aan het feit dat de band op de tweede plaat niet langer het hoge niveau van het debuut wist te halen? Ik gok op het laatste, vanwege het enorme kwaliteitsverschil tussen Graceful Inheritance en One Small Voice. Laatstgenoemde plaat was zeker geen slecht album, maar kon toch in de verste verte niet tippen aan dit fantastische eerste werkstuk.
Dit is weer zo'n nagenoeg perfecte plaat. Slechts enkele kinderziektes zorgen ervoor dat de perfecte score hier niet onder prijkt. Zo speelt de band af en toe opzichtig leentjebuur bij stadsgenoot Queensrÿche (The Warning periode) en kan zanger Paul Davidson het muzikale spektakel lang niet altijd bijbenen. Keeper Of The Reign is bijvoorbeeld één van de beste metalcomposities ooit geschreven, maar het afgeknepen zanggeluid doet het kippenvel net niet metershoog rijzen. Masters Of Invasion lijkt in dat opzicht net wat meer op Pauls lijf geschreven. Wat een geweldig nummer, ook nu nog! Deze compositie heeft alles wat een interessant liedje nodig heeft. De creatieve opbouw klopt, het gitaarwerk is opzwepend en het refrein dendert met een ware oerkracht op je af. Sommige gitaaraanslagen doen zelfs aan Rush denken.
Het nadeel van het tweede album was dat gitarist Terry Goirle vanwege meningsverschillen nauwelijks te horen is. Een absoluut gemis, want zijn partijen zijn van een geweldige schoonheid. Hoewel de productie aan de rommelige kant is, komen zijn unieke riffs bijzonder goed uit de verf en de solo's gieren alle kanten op. Het voor die tijd zeer progressief opgezette Tear Down The Walls kent ongelofelijk spannende gitaarpartijen en doet door het makkelijk meezingbare refrein toch zeer toegankelijk aan. Dat is knap, want er zijn maar weinig bands die muzikaal machtsvertoon en pakkende elementen op zo'n geweldige manier met elkaar weten te combineren.
Wat mij betreft past Graceful Inheritance uitstekend tussen klassiekers als Transcendence, Awaken The Guardian en The Warning. Van de schitterende composities tot de bloedmooie melodieën, deze plaat heeft het allemaal. De sound is in moderne oortjes misschien gedateerd, maar ik noem het liever authentiek. Een instrumentaal nummer als R.I.P. had immers met een dichtgemetselde sound lang niet zo puur en organisch geklonken. Dit is zuiver vakmanschap binnen de melodieuze US power metal. Draai de plaat één keer en de muziek laat je nooit meer los.
Tracklist:
1. Entrance
2. Another Candle
3. The Servant
4. Tear Down The Walls
5. Running From the Thunder
6. The Cloak
7. R.I.P.
8. Hands Of Destiny
9. Keeper Of The Reign
10. Dragon's Lair
11. Masters Of Invasion
12. Nightmare
13. A.N.D. Drogro Lived On
