De criticus in mij zingt op het gemakje “hallelujah!” Eindelijk weer een album waarop technische death metal zich van de bekoorlijke kant laat zien, in plaats van de gebruikelijke sportieve. Geen race, geen jump, het is muziek waar het pizzaminnend volk mee bezig is. De technische riedels hebben niet het hoogste woord, maar zijn keurig verweven met de rest van de supplementen die tezamen ijzersterke nummers funderen. Snelheid, strakke speelskills, uitdagende riffs, bulderende presentatie en een kleine vleug melodie voor de afwerking. Fleshgod Apocalypse werpt zich met brute resolutie de markt op, vele concurrenten simpelweg verpletterend.
Met een sterk, overtuigend agressief en temperamentvol album kan het niet missen dat Fleshgod Apocalypse binnen de kortste keren tot de top van de underground zal horen. Helemaal verrassend is Oracles echter niet, de muziek is redelijk met Hour Of Pennance vergelijkbaar, echter zijn de nummers van Fleshgod Apocalypse iets diverser en voller qua afzonderlijke actie. Overigens wens ik de piano-intermezzo’s, intro’s en outro’s wel de fik toe. Nee, zo’n muur van dood en verderf dient geenszins te worden onderbroken door een controversiële, “gevoelige” noot.
Tracklist:
1. In Honour Of Reason
2. Post-Enlightenment Executor
3. As Tyrants Fall
4. Sophistic Demise
5. Requiem In SI Minore
6. At The Guillotine
7. Embodied Deception
8. Infection Of The White Throne
9. Retrieving My Carcass
10. Oracles
