Ik weet niet echt goed wat ik met deze cd moet. Enerzijds kan ik erg genieten van de uitstekende (progressieve) composities op deze cd, maar anderzijds past de akoestische muziek van deze Canadese gitarist niet echt op Metalfan.nl. Ik laat een cijfer dan ook achterwege, maar toch wil ik wel een paar woordjes kwijt.

Erik Mongrain speelt namelijk zeer goed gecomponeerde jazz muziek met een progressieve rand zoals je die meer in de symfonische rock hoort. Dat betekent in dit geval dat de muziek bestaat uit meerdere lagen gitaarspel. De invloeden van deze gitarist zijn behoorlijk breed. Het ene moment lijk je te luisteren naar een akoestische variant van The Flower Kings en het volgende moment komen er rustgevende jazztonen uit de speakers. Het geluid van de plaat is zeer goed, ,maar dat was te verwachten met onder andere een popgrootheid als Bill Plummer (Maroon 5, Santana) achter de knoppen.

Wie eens wat anders wil dan de volgestopte progplaten, zoals ze tegenwoordig veel gemaakt worden zal goed uit de voeten kunnen met Equilibrium. Dit heeft niets met metal en rock te maken, maar liefhebbers van goede muziek, afkomstig uit het hart, moeten zeker even gaan luisteren. Mongrain levert alvast een zeer fraai ingespeelde plaat af, die mij zeker kan boeien.

Tracklist
1. A Ripple Effect
2. Alone In The Mist
3. Equilibrium
4. Muse
5. The Silent Fool
6. Pandora's Box
7. Eon's Illusion
8. Raindigger
9. Maelström