Spelen met vuurwerk is oh zo gevaarlijk. Iedereen weet dit en toch zijn er jaarlijks weer diverse slachtoffers te betreuren als gevolg van dit buskruit. Wat maakt het dan zo aantrekkelijk om toch het risico te nemen om je vingers, armen, benen, ogen of zelfs je leven te verliezen. Misschien is het wel het nobele streven om de oerknal, de knal aller knallen, te benaderen.
Zo is het wellicht ook met de band Ceremony, die mij zo aan het einde van het jaar enorm weet te verrassen met hun nieuwe album Still Nothing Moves You. Ceremony doet namelijk een poging om de meest gevaarlijke, smerige, intense, donkere en eigenwijze muziek te maken die je je maar kunt voorstellen. Niemand wordt gespaard, lijf en longen maken overuren en de ogen zijn bloeddoorlopen rood. Het maken en beluisteren van deze muziek is dus niet zondermeer van risico’s ontheven.
Ceremony is een wervelwind van hokjes zoals grindcore, crustcore, hardcore, punk, mathcore en wie weet nog wel veel meer van die hokjes. Identieke bands ken ik zo niet maar Ceremony heeft raakvlakken met een Black Flag, een Snapcase, een Repulsion en een Integrity. Mijn vrouw noemt het abnormaal hysterisch gekrijs omdat zij niet beter weet, maar ik ben compleet verslaafd aan dit kwaliteitsproduct. De zanger is volkomen de weg kwijt, de gitaren zijn heerlijk rauw en de drummer is vergeten zijn pilletje tegen ADHD-verschijnselen in te nemen, wat een energie. Ceremony is als het ware een sneltrein die in een zeer rap tempo zijn afstand aan het afleggen is. De titel van het album is overigens pure onzin, want je kunt gewoon niet stil blijven zitten bij de muziek van Ceremony.
De band komt uit Berkeley, Bay Area U.S.A. en Still Nothing Moves You is het tweede volledige album. De band is in 2005 opgericht en heeft vorig jaar haar overstap gemaakt naar “het” hardcore-punk label Bridge Nine Records, alhoewel je eerder zou denken dat ze bij een label zoals Earache onder contract staan. Veel achtergrondinfo over de band is er niet te vinden gewoonweg omdat de band daar niet zoveel behoefte aan heeft.
Het album bevat zestien nummers met een speelduur van ongeveer twintig minuten. Verwacht dus geen technische hoogstandjes of ingewikkelde gitaarsolo’s, want daar is op Still Nothing Moves You gewoonweg geen tijd voor. Het album start met het intro Dead Moon California, dit nummer is een slowstarter die via een bombastische wals uiteindelijk overgaat in het geweldig scherpe midtempo hardcorenummer The Difference Between Looking And Seeing. Het volgende nummer Eraser Making Its Way Its Only Job bevat grindcore invloeden en is dus een doldwaze rammelaar en zeer kort. Het nummer Twenty Four Hour Fever Watch is ook kort en zeer krachtig en doet me denken aan die oude korte punknummers waar D.R.I. een patent op heeft. Ik kan zo nog wel even doorgaan, want het hele album is één kwalitatief hoogtepunt.
Kortom, Ceremony maakt hardcore-punk zoals het uiteindelijk bedoeld is, ongenuanceerd en zeer spannend. Verplichte kost voor de hardcore-punk liefhebber, maar ook liefhebbers van extremere genres kunnen er hun voordeel mee doen.
Tracklist:
1. Dead Moon California (Midnight In Solitude)
2. The Difference Between Looking And Seeing
3. Eraser Making Its Way Its Only Job
4. He - God - Has Favored Our Undertakings
5. A Blight On Mental Health
6. Plutocratic Swine Rake
7. Vagrant (instrumental)
8. Twenty Four Hour Fever Watch
9. Entropy: No Meaning Is Also An Answer
10. Carrying Flowers
11. In Facile
12. Overcast (instrumental)
13. Birth. Conspire. Be. Upset
14. Uneven Pavement
15. Fading Sounds Of Your Life
16. Learn/Without
