Freternia speelt om precies te zijn pakkende melodieuze happy power metal in het straatje van Helloween. Eigenlijk is dit gewoon een tweederangs Helloween, maar om nou overal op orginaliteit te gaan letten. Dan zouden we alle cd's wel laag kunnen beoordelen. Belangrijkste ingrediënten in de muziek zijn de uitstekende zangpartijen van zanger Pasi Humppi en het prima koorwerk. De keyboardpartijen staan niet echt op de voorgrond en er is meer ruimte voor gitaarwerk en bas opengelaten. Die zijn dan ook rijkelijk aanwezig in de negen songs die dit album bevat.
Het eerste nummer Gimbor The Great is een snel happy metal nummer en wat meteen opvalt zijn de zangkwaliteiten van Pasi Humppi. Een stuk afwisselender dan bijvoorbeeld van de zanger van Axenstar. Er zijn raakvlakken met Gamma Ray zanger Kai Hansen. Ook de muziek heeft wel wat weg van Gamma Ray. Het nummer staat bol van snelle riffs en keyboardpartijen. Naarmate de song voorbij trekt komt er nog een sterke solo langs en ik kan niets anders zeggen dan dat dit gewoon een goed nummer is.
Als Arrival dan van start gaat zijn het de koorpartijen die uiterst sterk overkomen. Strak gespeeld , al heeft dit nummer wel een ietwat herhalend karakter en duurt het iets te lang.
The Dark Side bevat wederom goed koorwerk en de lekker zwaar opgenomen gitaar werkt ook mee aan de heavy metal sfeer. De hoge zang is zeker goed te noemen en de keyboards ondersteunen goed. Pakkende gitaar melodieën zorgen er voor dat dit één van de beste nummers is van de plaat. Opnieuw spoken wel de namen Halloween en Gamma Ray door mijn hoofd.
Song vier dan. Een zeer snelle power metal song die luistert naar de naam Shadowdancers. Dit nummer bevat alle ingrediënten die een goed power metal nummer in zich moet hebben. Goed koorwerk, gierend gitaarwerk, melodieuze dubbele zangpartijen,flitsende solo en een sterke keyboard melodie. Niet orgineel, maar wel erg lekker.
The Saviour word flitsend ingeleid met sfeervol machtig gitaarwerk en met speelt alsof Helloween nooit bestaan heeft. Het is misschien opvallend dat ik terugval op Helloween , maar de band steekt het ook niet onder stoelen of banken dat ze grote liefhebbers zijn van de happy metal van die grote band. En zolang Freternia de muziek op deze manier blijft brengen is er geen vuiltje aan de lucht. Persoonlijk ben ik dol op de lekker zware gitaren, maar ja normaal review ik ook op black death metal gebied. Opnieuw een zeer pakkend nummer met ook opnieuw een cliché heavy metal titel.
Bij The Unexpected krijg ik een ietwat dubbel gevoel. Evenals Axenstar begint de band zich in sommige nummers behoorlijk te herhalen. Het word wat voorspelbaar. Aan de andere kant is dit wederom een sterke metal song en ik heb er dan ook verder niets aan toe te voegen. Met name de opgebouwde spanning en het aan Gamma Ray refererende refrein zijn goed te noemen.
Song zeven dan. New Hope begint met een keyboardmelodie. Het lijkt alsof ik het al eerder voorbij heb horen komen, maar dat zal wel aan mij liggen. De zang is hoog, goed en Pasi blijft redelijk zuiver in de hogere regionen. De muziek is zeer zang gericht en mijn complimenten voor het sterke gitaarwerk. Gitarist Thomas Wäppling heeft z'n partijen keurig ingespeeld.
De één na laatste song dan. Battle of Minds is het hardste nummer en de zang is vrij agressief op sommige momenten. Soms meen ik een beetje James Hetfield (Metallica) in de zanger terug te herkennen. Op nieuw op en top power metal van een degelijk niveau. Sterke gitaar partijen en het is een goed idee geweest om het keyboard niet teveel op de voorgrond te zetten. Dat doet een band als Sonata Arctica wel en gitaargericht is naar mijn mening wel een stukje meer true metal.
De slotsong dan, nummer negen of terwijl Requiem. Een nummer wat rustig begint en vrij lang duurt. Een uistekende compositie met lekker in het gehoor liggende vocalen en harde gitaren. Soms klinkt het wat als een power ballad. Niets op aan te merken.
Als conclusie kan ik zeggen dat Freternia op zich best wel een geslaagde plaat heeft gemaakt. Soms heb ik een beetje het dertien in een dozijn gevoel, maar doormiddel van goede instrument beheersing en mooie zang is dit toch niet zo'n wegwerp cd geworden. Orginaliteit is ver te zoeken, maar alles is zodanig uitgevoerd dat dat helemaal geen probleem is. De productie is goed verzorgd in Studio Underground en de mix vond plaats in de Finnvox Studios.
Evenals labelgenoten Axenstar en Arwen een degelijke power metal plaat die de grauwe middelmaat op sommige momenten overstijgt. Net zoals de twee labelgenoten zal ook Freternia een cover opnemen van , wat een verassing Helloween. Ze hebben gekozen voor het nummer Murderer en naar mijn mening nu kan ik al wel zeggen dat ze er wel in zullen slagen een goede versie op te kunnen nemen. Die cover zal op een Helloween tribute verschijnen. Meer informatie staat in het nieuws archief daar over. Deze cd is degelijk en luistert lekker weg , maar om hem nou zo hoog aan te prijzen als het label dat doet. Niet baanbrekend..maar toch heel aardig plaatje hoor.
Tracklist
1. Gimbor The Great
2. Arrival
3. The Dark Side
4. Shadowdancers
5. The Saviour
6. The Unexpected
7. New Hope
8. Battle of Minds
9. Requiem
