Op het puntje van je stoel gaan zitten. Even opveren. Je oren spitsen. Je ogen sluiten. Dat zijn tekens dat een bepaalde muziekpassage boeiend is. Maar geen enkele van de bovenstaande beschreven lichaamsveranderingen werden door mij ervaart toen ik luisterde naar Three. De Engelse band End Of Everything debuteert met Three op niet erg gepaste wijze. Ik word namelijk nooit vrolijk van matte metalsongs, afgezaagde riffs en matige zang. En zeker niet van een band die denkt dat het de nieuwe Fear Factory is, de gespeelde muziekstijl post-hardcore doopt en aanneemt dat de rest van de wereld even positief zal reageren als de nationalistische Engelse pers.

Je oren proberen sluiten. Je wenkbrauwen optrekken. Ogen die afdwalen naar iets meer interessant. Dat zijn tekens dat een bepaalde muziekpassage niet boeiend is. En veel van de bovenstaande beschreven lichaamsveranderingen werden door mij ervaart toen ik luisterde naar Three.

Tracklist:
1. Prototype
2. God Fearing
3. Three: 01
4. Judas Iscariot 5. Beg To Differ
6. Three: 02
7. Black Mask
8. Calm
9. Three: 03
10. Transparent
11. Uzimaki
12. Three: 04