Vanaf 2 tot 12 is zweten de boodschap. Vooral de swingende groovy gedeeltes zijn onweerstaanbaar en de ene kraker volgt de andere in snel tempo op. De hoge hese schreeuwvocalen van Matthias Nauen vind ik persoonlijk fantastisch, maar er haken bij dit soort vocalen toch altijd wat hardcoreliefhebbers af. De STS Army probeert geen nieuwe elementen in het bekende genre in te lassen, steekt het album niet vol met ingewikkelde breaks maar herhaalt telkens simpel hun kunstje (korte moshcore liedjes met telkens dezelfde kop en staart) tot in de perfectie. 1 is trouwens nog een kort introotje en 13 een erg verrassend instrumentaal werkstukje en dat maakt de ‘Filosofie van de Vuist’ volledig af.
De productie is zowaar verzorgd door de producer van powermetalband Blind Guardian en klinkt lekker ouderwets en vurig. Als ze binnenkort weer ergens op de planken staan, moet ik toch een kijkje gaan namen want ‘Taste My Glory’ of ‘Scars’ moeten wel voor een feestje zorgen. Samen met de nieuwe Pro-Pain behoort dit tot de beste hardcore cd’s van de laatste maanden.
Tracklist:
1. Time To…
2. Taste My Glory
3. Integrity
4. Sad But True
5. To My Friends
6. Scars
7. Down And Out
8. Tears
9. Revenge
10. Whose Side
11. Roll The Dice
12. Thinking Of You
13. Down For The Count
