Of de titel van deze plaat betekent dat de Finse rockband Sunride over lijken gegaan is om hun nieuwe album in de platenzaken te krijgen is mij niet helemaal duidelijk, maar hoe smerig hun handen ook mogen zijn, het resultaat is het ruimschoots waard. Lekker ongecompliceerde, catchy heavy rock met een karakteristiek Fins randje. Zo mag ik het graag horen!

Sunride is dan ook één van de meest commercieel klinkende bands op het interessante I Used to Fuck People Like You in Prison label. Een tijd geleden leerde ik de Finnen (enigszins) kennen toen ik hun debuut EP uit de vijf euro bakken van de Plato viste, maar ik kan met plezier zeggen dat The End Justifies the Means als een aangename verrassing kwam.

Waar Sunride op de Magnetizer EP nog de indruk maakte van een wat doorsnee, anoniem heavy rockbandje, laten de heren zich anno 2005 meer door muzikale geestverwanten beïnvloeden. Dat men bijvoorbeeld veel naar landgenoten Amorphis heeft geluisterd, zal weinig kenners van de Finse rockwereld ontgaan. Met name een nummer als Otherside doet denken aan de sound van latere Amorphis albums als Tuonela en Am Universum. Laat dit je niet meteen afschrikken, want de mannen van Sunride hebben zich de kunst van het variëren eigen gemaakt, en The End Justifies the Means kent voldoende nummers die níet gelijk zulke sterke associaties oproepen.

Een goed voorbeeld is de tweede track, Colourblinded. Een pracht van een uptempo song met sporadisch bijna Gothenburg-achtige gitaarpartijen. Hetzelfde geldt voor het agressieve Bluesong, met een killer van een refrein dat me bij elke beluistering weer instemmend doet knikken. En met Ocean laat de band zich van de dromerige kant zien, om vervolgens met One Tragedy (harmonica!) weer stevig en swingend van leer te trekken. Lekker plaatje hoor. Gaat vast behoorlijk aanslaan in het thuisland.

Tracklist:
1. Otherside
2. Colourblinded
3. Bluesong
4. The End Justifies the Means
5. Good Morning Darkness
6. Ocean
7. Waiting For the Grace
8. One Tragedy
9. Done to a Turn