Nicholas Georgakopoulos is al geruime tijd wakker als de wekker gaat. De pulserende tonen van het ding zijn echter wel het signaal dat het langverwachte moment bijna daar is. WithoutEnd gaat opnemen! Nicholas is zenuwachtig en vindt het spannender dan zijn eerste seksuele ervaring. Glimlachend denkt hij terug aan het verraste gezicht van Alette toen hij er een pot pindakaas bij pakte. Nog geen seconde later is hij echter weer bij de orde van de dag, opnemen! Zijn huis is tot en met het kleinste kamertje volgehangen met blaadjes, vol handgeschreven drumpatronen en andere notities. Al ontbijtend neemt hij de intro van "I Still Remember" nog eens door. Dat de koel/vries combinatie de geest gegeven heeft en hij zijn drinkontbijt in bevroren toestand tot zich moet nemen deert hem niet, WithoutEnd gaat opnemen!
In vlot tempo, op de onorthodoxe maatsoort van "Again" jogt Nicholas richting studio. De korte weg, langs het spoor. Onderweg wordt hij ingehaald door de trein, en Nicholas trekt een vies gezicht als het regelmatige "kadeng-kadeng" van de het toestel zijn diskman overstemt. Dat moet over, vindt hij, en hij start "When Dream And Day Unite" nog eens.
Als hij bij de studio aankomt ziet hij producer Endel Rivers al aan de koffie zitten. Zelf neemt hij een paar snelle koppen decaf en gaat achter zijn drumkit zitten. Hij stelt hier en daar nog wat bij, verwarmt zijn drumstokken en wacht met groeiende ongeduld tot Rivers z'n krantje eens uitheeft en op de opneemknop heeft gerost. Nicholas is op dreef, in één enkele take staat het wispelturige "Comfort Zone" op tape. Nu maar hopen dat de keyboards m'n drums niet overstemmen denkt hij, en wacht tot Endel klaar is om aan het volgende nummer te beginnen. Een paar uur zwoegen later komen de andere bandleden ook eens binnen, teddybeer onder de arm. Nicholas rondt dan net het laatste nummer af. Hij laat zich niet teleurstellen door het gebrek aan enthousiasme van zijn medebandleden, want hij heeft tenslotte opgenomen! De komende twee weken zijn de overige instrumenten aan de beurt, daarna is het tijd om de zang op te nemen.
Melbourne, mei 2004
Het Australische equivalent van Koffietijd loopt net ten einde als Georgakopoulos zijn ogen openslaat. Te laat! Het kan hem eigenlijk weinig schelen. Met een zucht laat hij de dekens van zich af vallen en bemerkt dat z'n lul nog in z'n hand ligt.
Twee koppen koffie en een stapeltje pancakes later zit Nick in de trein, op weg naar de studio. Daar aangekomen treft hij de producer aan bij de voordeur. Rivers wordt de laatste tijd met de dag ongeduldiger. "Ga je nu eindelijk eens je laatste stukken inzingen? Nu heb je toch wel tijd genoeg gehad". Nicholas haalt z'n schouders op. "'t Moet toch goed zijn, of niet soms?". De waarheid is dat hij zelf ook niet zo'n trek meer heeft. De zuivere noten lukken negen van de tien keer niet, wat wèl klaar is is een collage van zuiver gezongen fragmenten.
Binnen neemt Nick een positie aan achter de microfoon en zingt zonder veel passie "Analyse" nog eens. Na een uur of 4 is hij eindelijk klaar. Ook Endel Rivers houdt het voor gezien. "Kom," zegt hij, "we gaan mixen."
Tracklist:
1. Again
2. In-Transit
3. Analyse
4. I Still Remember
5. Searching For Meaning
6. Descend
7. Comfort Zone
8. Compulsion
9. Third Day
