De band heeft gekozen voor een rustgevende, atmosferische aanpak. De riffs zijn ondersteunend en relaxt, zonder moeilijke of agressieve uithalen. Als een glinsterend en helder valleiriviertje kabbelt de muziek voort, daarbij veel ruimte biedend aan de vocalen. De roodharige schoonheid Eirin Bendigtsen presteert daarin prima maar heeft een wat nasaal stemgeluid dat irritatie op kan wekken, iets waar hopelijk aan gewerkt kan worden.
De vierkoppige koorzang speelt ook een grote rol, zeker 60% van de zanglijnen is gereserveerd voor het gemengde gezelschap (2 mannen, 2 vrouwen). Door de in de mix toegevoegde galm waan je je in een kerk, waar deze muziek uitstekend tot zijn recht zou komen. Ik vraag me dan ook af hoe Where Angels Fall zou klinken in de gereformeerde toko hier om de hoek.
Het totaalgeluid klinkt uitgebalanceerd maar het volume had nog iets opgekrikt kunnen worden in de mix. In de huidige vorm is Where Angels Fall geen hoogvlieger, maar zou het wel uitstekend doen in een door kaarsen verlicht blokhutje tijdens een donkere winternacht, al dan niet in spannend gezelschap (m/v). Trek de flessen wijn maar tevoorschijn!
Tracklist:
1. Dies Irae
2. Hollow
3. Lose Yourself In Me
4. Requiem
