Pit
Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album ooit uit Duitsland?

Accept – Balls To The Wall [1983]
Avantasia – The Metal Opera [2001]
Bethlehem – Dictius Te Necare [1996]
Blind Guardian – Nightfall In Middle-Earth [1998]
Destruction – Infernal Overkill [1985]
Equilibrium – Sagas [2008]
Gamma Ray – Land Of The Free [1995]
Grave Digger – Tunes Of War [1996]
Haggard – Eppur Si Muove [2004]
Heaven Shall Burn – Iconoclast [2008]
Helloween – Keeper Of The Seven Keys Part II [1988]
Kreator – Pleasure To Kill [1986]
Masterplan – Masterplan [2003]
Necrophagist – Epitaph [2004]
Obscura – Cosmogenesis [2009]
Powerwolf – Bible Of The Beast [2009]
Rammstein – Mutter [2001]
Running Wild – Death Or Glory [1989]
Scorpions – Love At First Sting [1984]
Sodom – Agent Orange [1989]
Tankard – Chemical Invasion [1987]
The Ocean – Pelagial [2013]
The Ruins Of Beverast – Rain Upon The Impure [2006]
Warlock – Triumph And Agony [1987]
een andere Duitse langspeler, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    1 juni:
  • White Hills
  • 2 juni:
  • Mammoth WVH en Diggeth
  • Man As Plague, Teethgrinder, None Shall Fall en Bloid
  • Yes
  • 3 juni:
  • Alter Bridge en Mammoth WVH
  • Lost Society
  • Salvage, Changing Tides en Tigerknife
  • Yes
  • 4 juni:
  • Ghost en Halestorm
  • Staal, Menschwalsch, Busse En De Batavieren
  • World Decay, Bladecrusher en Drôvich
  • 5 juni:
  • Turnstile
  • 6 juni:
  • Gojira, Bloodywood en Urne
  • Yes
  • 7 juni:
  • Rottenness, Gorgatron en Man As Plague
  • Sweden Rock Festival
    1 juli:
  • Masterfest
  • Pitfest
  • Puscifer en Night Club
  • Wardruna
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ignacio Ruiz (Arwen) - 44
  • Robert Vigna (Immolation) - 53

Vandaag overleden:
  • Victor Agnello (Lȧȧz Rockit) - 2014
Review

Marianas Rest - Auer
Jaar van release: 2023
Label: Napalm Records

 -

Met de lente wil het nog niet vlotten. Het lijkt af en toe meer op herfst. Het zijn ideale weersomstandigheden voor druilerige death/doom. Marianas Rest is tot nu toe een relatief kleine speler geweest, maar een toenemend aantal fans van onder meer Draconian, Insomnium en Swallow The Sun ontdekken het Finse sextet, dat inmiddels tien jaar actief is en met Auer zijn vierde langspeler uitbrengt.

Op deze nieuwe plaat klinkt het bescheiden gezelschap moderner, toegankelijker en ligt het gemiddelde tempo hoger. Moderner vanwege de transparante productie en toegankelijker vanwege de songstructuur, het hogere tempo en de minder zware muziek. Daarnaast durven de Noord-Europeanen te vernieuwen en meer zichzelf te zijn. Het meest verrassend op dat vlak zijn de cleane vocalen van gitarist Nico Mänttäri in White Cradle, een noviteit bij Marianas Rest. De Finnen bouwen anno 2023 meer van dit soort rustmomenten in. Neem de intro’s (de gesproken stukken in meerdere tracks en het filmische pianowerk aan het begin van The Ground Still Burns). Een ander voorbeeld is het à la If These Trees Could Talk-achtige, post-rockende gitaarspel in The Hanging Blade. Daardoor is er sprake van een betere spanningsopbouw dan voorheen.

Hoewel de plaat zeer gelaagd is, krijg je al de eerste luisterbeurt een goed beeld van wat je kunt verwachten. De songs zijn namelijk veelal opgebouwd uit een beperkt aantal ideeën en daarop wordt voortgebouwd met sfeerelementen (toetsenwerk) en leadgitaarpartijen. Hoewel de bas geen prominente rol speelt, is het Pink Floyd-achtige spel een prima toevoeging. Onderscheidend voor het genre zijn de agressieve vocalen van Jaakko Mäntymaa, die in Fear Travels Fast in de buurt komen bij die van Jukka Pelkonen (Omnium Gatherum). De extreme zang past overigens het beste bij het headbangwaardige, rauwe en krachtige Diseased (Burzum meets Insomnium), maar misstaat ook zeker niet in de overtuigende afsluiter, zeker in contrast met de kalme vocalen van Aaron Stainthorpe (My Dying Bride). Ironisch genoeg bevat de melancholische muziek juist minder My Dying Bride-referenties dan voorheen.

De heren strooien met zeer fraaie en in dienst van de compositie staande gitaarleads, veelal in combinatie met ambient toetsenwerk van Aapo Koivisto (Omnium Gatherum). Het gitaarwerk staat dan ook terecht prominent in de mix, samen met de voor dit genre agressieve zang. Light Reveals Our Wounds, The Ground Still Burns en Sirens behoren mede vanwege het gitaarspel tot de hoogtepunten van de plaat. Door de heldere mix komt het toetsenwerk goed tot zijn recht, zoals in Light Reveals Our Wounds.

Hoewel Auer niets baanbrekends biedt in death/doomland, is deze vierde full-length van de Finnen beslist het beluisteren waard. Elke track belicht weer een iets andere hoek van het genre, of het nu Katatonia is, Hangman’s Chair, Draconian of Insomnium. Waar je wellicht aan moet wennen, is dat de charme van de eerdere platen en de pure doom hebben plaatsgemaakt voor een modernere, helderdere productie en een toegankelijkere benadering in een gemiddeld hoger tempo. Dat alles maakt Auer een toepasselijke plaat voor de herfstachtige lentedagen.

Tracklist:
1. Auer
2. Diseased
3. Light Reveals Our Wounds
4. White Cradle
5. The Ground Still Burns
6. Fear Travels Fast
7. The Hanging Blade
8. Sirens (Feat. Aaron Stainthorpe)

Score: 77 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 27 april 2023

Metalfestival Into The Grave

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2023 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.