Zo, dit is wel even wennen. De singles kondigden weliswaar aan dat Oceans Of Slumber met Starlight And Ash een toegankelijkere richting in zou slaan, maar dan nog is het een kwestie van veel luisterbeurten totdat het kwartje valt en je die koerswijziging op waarde kunt schatten. De Texaanse band volgt zijn eigen pad en daar hoort anno 2022 nauwelijks tot geen metal meer bij.

De distortion wordt niet meer zo vaak ingedrukt en toch is het een zeer veelzijdige en gewichtige collectie songs. Wat je hoort, is een mix van soul, blues, country, elektronische muziek, doom, pop en southern rock. Op eigenzinnige wijze worden die stijlen gecombineerd of afgewisseld. Zo begint The Waters Rising rustig, maar is de tweede helft rockender en krijgt The Hanging Tree na een bluesy aanvang een verrassende wending met doublebasswerk. Net als je denkt dat Just A Day heel lieflijk blijft klinken met alleen pianoklanken en zang à la My Immortal van Evanescence, komt alsnog de doom metal aan bod.

De onderscheidende stem van Cammie Gilbert staat prominent in de mix. Ze krijgt alle ruimte om te excelleren en doet dat met veel overtuiging en gevoel. De teksten over persoonlijke trauma’s en strubbelingen liggen haar aan het hart, zoals blijkt uit het prachtig gezongen Salvation. Met haar kenmerkende soulstem betrekt ze de luisteraar bij haar voordracht. Doordat het geluid van de plaat heel open is, komt de emotie goed naar voren. Het is dan ook een album om in alle stilte van te genieten.

Niet elke compositie maakt evenveel indruk. Er zijn echter meerdere hoogtepunten. In die laatste categorie vallen het dynamische The Waters Rising, het vernieuwende The Lighthouse en de laid-back uitschieter The Hanging Tree. De nummers met een singer-songwriter-benadering op de tweede helft van de plaat maken wat minder indruk, zoals Star Altar, het piano-intermezzo The Summer Of '21 en in mindere mate Salvation. The Shipbuilders’s Son is evenwel een prima afsluiter.

Starlight And Ash gaat heel uiteenlopende reacties ontvangen. Voornamelijk vanwege de toegankelijkere koers, die de metal naar de achtergrond doet verdwijnen. Pianoklanken en cleane gitaarpartijen maken de dienst uit. Oceans Of Slumber maakt echter nog altijd donkere ‘southern gothic’, en transporteert een specifieke, persoonlijke sfeer met dit album naar de luisteraar. Ben je liefhebber van Puscifer, Pink Floyd, Tom Waits, Nick Cave en Type O Negative, dan kun je hier wel mee uit de voeten. De Texaanse formatie gebruikt het unieke stemgeluid van Cammie Gilbert daarbij als het meest prominente element en laat de instrumentatie vooral in dienst daarvan staan. Dat is even wennen, maar het is dit soort platen dat je muzikale horizon verbreedt.

Tracklist:
1. The Waters Rising
2. Hearts Of Stone
3. The Lighthouse
4. Red Forest Roads
5. The Hanging Tree
6. Salvation
7. Star Altar
8. The Spring Of '21
9. Just A Day
10. House Of The Rising Sun
11. The Shipbuilder's Son