Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album uit de jaren tachtig?

AC/DC - Back In Black
Anthrax - Among The Living
Black Sabbath - Heaven And Hell
Death - Leprosy
Dio - Holy Diver
Exodus - Bonded By Blood
Guns N’ Roses - Appetite For Destruction
Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I
Iron Maiden - Powerslave
Iron Maiden - The Number Of The Beast
Judas Priest - British Steel
Megadeth - Peace Sells… But Who’s Buying?
Mercyful Fate - Don’t Break The Oath
Metallica - Master Of Puppets
Metallica - Ride The Lightning
Morbid Angel - Altars Of Madness
Motörhead - Ace Of Spades
Queensrÿche - Operation: Mindcrime
Rush - Moving Pictures
Savatage - Gutter Ballet
Sepultura - Beneath The Remains
Slayer - Reign In Blood
Testament - The Legacy
Venom - Black Metal
een ander album uit de periode 1980-1989

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 27-08-2024.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Abe Cunningham (Deftones) - 51
  • Rex Brown (Pantera) - 60

Vandaag overleden:
  • Mark Shelton (Manilla Road) - 2018
Review

Windhand - Eternal Return
Jaar van release: 2018
Label: Relapse Records

Windhand - Eternal Return

Een nieuwe release van Windhand is voor doomliefhebbers inmiddels iets om naar uit te kijken. Het viertal heeft namelijk al een aantal prima albums uitgebracht. Eternal Return staat in het teken van continuïteit, maar ook van verandering. Evenals bij Grief’s Infernal Flower heeft Arik Roper voor prachtig artwork gezorgd. Daarnaast is producer Jack Endino weer van de partij. Er zijn ook nog dingen veranderd. Zo is tweede gitarist Asechiah Bogdan vertrokken.

Op muzikaal vlak is er in grote lijnen niet veel veranderd. De trage, ronkende doomriffs van Garrett Morris en de hypnotiserende zang van Dorthia Cottrell zijn nog steeds het meest kenmerkende in de sound van Windhand. Toch klinken de songs weer net iets anders. Ondanks dat doom het primaire ingrediënt blijft, zijn er enkele bijsmaken te ontdekken. Windhand klinkt bij vlagen veel ‘grungier’. Niet zo vreemd als je bedenkt dat Endino bekendstaat om zijn producties van diverse, befaamde grunge-albums. Je hoort het vooral in de zanglijnen van Cottrell in Halcyon, Grey Garden en Diablerie. Haar vocalen staan steviger in de mix dan voorheen en roepen associaties op met Nirvana en Alice In Chains.

Naast grunge sijpelen ook elementen van folk (Pilgrim’s Rest) en psychedelica (Feather) door in de tracks. Een geslaagde zet, want het geeft wat kleur aan de songs. Toch weet Windhand niet altijd te boeien. Morris blijft echter een gitarist die je graag hoort spelen. Zijn dreunende riffs en gitaarsolo’s (veelal voorzien van wah-wah- en reverb-effecten) klinken lekker, maar ook hij valt te vaak in herhaling. Daarnaast lijkt het alsof zijn solo’s erg willekeurig ingespeeld zijn.

Of de lichte koerswijziging geslaagd is, hangt van ieders voorkeur af. Ik heb het gevoel dat er meer in had gezeten. Windhand is echter een verraderlijke band. Songs die aanvankelijk weinig indruk maken, nestelen zich alsnog stevig in je hoofd. Vooralsnog lichtelijk teleurgesteld klamp ik me maar vast aan het idee dat ook Eternal Return een groeiplaat is.

Tracklist:
1. Halcyon
2. Grey Garden
3. Pilgrim’s Rest
4. First To Die
5. Light Into Dark
6. Red Cloud
7. Eyeshine
8. Diablerie
9. Feather

Score: 76 / 100

Reviewer: Hugo
Toegevoegd: 23 december 2018

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.