Ik herinner me de re-release van Par Un Sourire, het debuutalbum van de Duitse ‘suicidal blackmetalband’ Bonjour Tristesse, nog heel goed. In een zee van middelmatigheid komt deze release, nota bene uitgebracht op het normaliter toch zeer discutabele label Self Mutilation Services, moeiteloos boven drijven dankzij de door merg en been snijdende riffs en het imponerende wanhoopsgekerm van frontman/instrumentalist Nathanael (het betreft uiteraard een eenmansproject). Hoewel het album al uit 2010 stamt, ziet het de nodige re-releases, waaronder via het kwalitatief beduidend betere label Supreme Chaos Records. Dat label is de thuisbasis van onder andere Agrypnie, Nocte Obducta en Vyre. Bonjour Tristesse doet dus mee met de grotere jongens in het genre.

De langverwachte opvolger, de tweede full-length Your Ultimate Urban Nightmare, verschijnt in de zomer van dit jaar via het weer iets grotere Lifeforce Records (een nogal ironische naam om het album bij uit te brengen, gezien de depressieve inborst van Bonjour Tristesse). Qua stijl is de band wat minder extreem geworden en wordt de sombere muziek met iets meer ritme en iets minder repetitie en pure zelfhaat gebracht. Terwijl Par Un Sourire nog als pure DSBM te classificeren valt (Austere, Nyktalgia), zijn op Your Ultimate Urban Nightmare vooral Lifelover en Amesoeurs grote inspiratiebronnen geweest. Het artwork spreekt boekdelen.

Your Ultimate Urban Nightmare begint met samples van sirenes, om naadloos over te gaan in een neerslachtig amalgaam van Harakiri For The Sky-achtige, druilerige melodielijnen, Amesoeursiaanse basloopjes en een desolate, op de oude Lantlôs-leest geschoeide kilheid. De treurnis is nooit ver weg: de scheermesjes zijn weliswaar opgeborgen, maar vervangen door pillen, drank en doelloze avonden dolen door anonieme steden. De gevoelens van walging, nutteloosheid en misère die de muziek uitstraalt, vertalen zich gelukkig wel in sterke nummers. Vooral het stemmige One Of The Ghostfolk (dat opvalt door zijn combinatie van subtiel, akoestisch gitaarwerk en indrukwekkend gekrijs) en The Act Of Laughing In A World Once Beautiful Now Dying (met een belangrijke rol voor ‘spoken word’-vocalen) behoren tot de hoogtepunten.

Een nadeel van dit album is wel dat de zang enigszins weggemoffeld is in de mix, ten faveure van de drum- en gitaarklanken. Ook de bij vlagen wel erg nadrukkelijk aanwezige basgitaar is een kwestie van smaak, maar de muziek krijgt er wel meer ‘body’ door. Nathanael klinkt bovendien wat minder extreem. In zijn stemgeluid klinkt niet meer de pure, ijzige wanhoop, maar ook een zekere mate van berusting. Slechts tijdens de langgerekte kreten in Alienation weet hij nog dezelfde vertwijfeling en radeloosheid van het debuut in zijn stem te leggen. Een ander aandachtspunt voor de band ligt in de overgangen, die soms nogal ongepolijst zijn. Met name in Wavebreaker ontbreekt de ‘flow’ af en toe door de wat ruwe tempowisselingen.

Hoewel Your Ultimate Urban Nightmare een ietwat andere kant van Bonjour Tristesse laat horen, steekt het album ondanks de hierboven genoemde minpunten ruim boven de middenmoot uit. Op het debuutalbum liet Nathanael immers al horen een grote mate van muzikaliteit te bezitten – toch een zeldzaamheid in dit genre. Die muzikaliteit horen we op Your Ultimate Urban Nightmare vooral terug in het meest minimalistische nummer, de buitengewoon gevoelige pianoballad Another Bullshit Night In Suck City. Dit prachtige nummer is misschien wel het fraaiste wat dit album te bieden heeft en had echt een poëtischere titel verdiend. Al met al is de eindconclusie dan ook positief. Your Ultimate Urban Nightmare biedt een prima aanvulling op de collectie voor de liefhebbers van melancholische (post-)black.

Tracklist:
1. Your Ultimate Urban Nightmare
2. Like The Scythe In The Ripened Field
3. Alienation
4. Another Bullshit Night In Suck City
5. One Of The Ghostfolk
6. The Act Of Laughing In A World Once Beautiful Now Dying
7. Blacktop Prison
8. Wavebreaker
9. The End Of The World