Het heeft even geduurd, maar inmiddels is het debuutalbum Aesthetic Illusion van de symfonische metalband The Loudest Silence een feit. Goed bereid kost even tijd zullen we maar zeggen. Al sinds begin 2016 zijn toetsenist Denijal Ćatović, zangeres Taida Nazraić, bassist Džemal Bijedić, gitarist Mirza Ćorić en drummer Damir Sinanović Bumbar bezig geweest met het opnemen van de songs. Tot die tijd was de single Wood Nymph het enige wapenfeit van het kwintet uit Sarajevo dat sinds 2010 actief is.

Aesthetic Illusion biedt de luisteraar symfonische metal die geïnspireerd is door onder meer Within Temptation, Leaves’ Eyes, Nightwish en Epica. Verwacht niets nieuws, maar gewoon goed uitgevoerde songs, die voldoende twists en memorabele momenten bevatten. Het is jammer dat de dunne productie geen recht doet aan de uitvoering van de muzikanten. Met name het gitaargeluid had wat dikker gemogen en de stevigere passages komen wat kracht tekort. Wie zich daar niet aan stoort, geniet van de sfeervolle composities.

Taida, in het dagelijks leven lerares Engels, beschikt over een groot bereik, zoals ze laat horen aan het prachtige einde van Two Faced Ghost, een nummer dat maar liefst zeven en een halve minuut duurt, maar nooit verveelt. In Acheron gebruikt ze haar operastem en aan het begin van het doomy The Loudest Silence en in het afsluitende The Loudest Silence (Through The Glowing Door) laat ze horen dat ze ook met haar melodieuze, rustige zang kan imponeren. In laatstgenoemde levert ze haar mooiste prestatie met haar hemelse zang. Elders levert ze qua kracht wat in, maar in het twaalf minuten durende Gallery Of Wonders, een compositie van jewelste, krijgt ze hulp van niemand minder dan Mark Jansen van Epica. Het is een van de weinige keren dat het tempo omhoog gaat.

Een grote kracht van dit album is dat de songs een duidelijke kop en straat hebben, uitstekend zijn opgebouwd en vaak wat extra’s te bieden hebben. Zo sieren een viool- en een gitaarsolo het middendeel van Acheron op. De verschillende secties vloeien goed in elkaar over en er is dan ook sprake van een sterk staaltje songwriting. Te meer daar er veel ideeën aan bod komen die blijven hangen. Bovendien volgen de partijen van de verschillende muzikanten elkaar niet blind, maar versterken ze elkaar met ieder hun eigen melodie, zoals de gitaar- en toetsenpartijen in Soul Reflection. Geen enkel nummer valt uit de toon. Integendeel, vanwege de intelligente afwisseling in tempo’s is er nooit sprake van voortkabbeling.

Ondanks de niet ideale productie komt de sfeer die de muziek ademt uitstekend naar voren, zoals blijkt uit onder meer Theatre Of The Absurd. Denk aan de gotische jaren negentig. Melancholie en tragiek zitten in de aderen van de bandleden, maar het semi-concept handelt juist over de onsterfelijkheid van ideeën en liefde. De boodschap van het geheel is: “Geef nooit op, volg je dromen!” Dat haal je er niet snel uit, maar de schoonheid van het geheel stemt positief.

De avontuurlijke muziek sleept je een uur lang mee door de wereld van de Bosniërs. Dit zonder maar een moment te vervelen. Een knappe prestatie van het vijftal muzikanten. Er is beslist veel aandacht besteed aan het structureren van prima ideeën. Mede daardoor is Aesthetic Illusion een aanrader voor fans van symfonische metal die een undergroundproductie kunnen waarderen. The Loudest Silence verdient beslist complimenten voor dit aangename debuut.

Tracklist:
1. Illusion Aeternus
2. Redemption
3. Two Faced Ghost
4. Wood Nymph
5. Acheron
6. The Loudest Silence
7. Soul Reflection
8. Theatre Of The Absurd
9. Wake Up In My Dream
10. Gallery Of Wonders
11. The Loudest Silence (Through The Glowing Door)