Het duo maakt “cosmic drone”, een combinatie van ambient, elektronica, post-rock, darkwave en doom met een kosmisch karakter. Bij het beluisteren van de ruimtelijke muziek is het alsof Daniel en Heike je meenemen naar een andere omgeving van het universum, ver weg van alle drukte. Rustgevend. Soms breekbaar, zoals de ingetogen stem van Heike.
Het beluisteren van de vijf nummers voelt als een reis door de ruimte. Pas nadat de laatste tonen van het dertien minuten lange titelnummer zijn uitgeklonken, sta je weer met beide voeten op aarde. Het is even bijkomen van het etherische avontuur en je wilt eigenlijk direct weer terug naar die droomwereld met de gelaagde en subtiele muziek.
Knap is dat het tweetal de reis laag voor laag mooi opbouwt en dat je elke track weer een ander deel van het universum te zien krijgt. Zo komt dark wave aan de oppervlakte in Nebula en bevat Into The Unknown geen drums. Elektronica bepaalt de ritmiek in de opener. Waar aanvankelijk de ambient overheerst, doen in Portals drums en doomriffs met weinig distortion en melancholische leads hun intrede. De verschillende bijdragen stuwen elkaar naar grote hoogte. Dat is ook het geval in Helios. Daarin dienen de postrockleads zich subtiel aan. In de laatste minuten vallen ze vervolgens prachtig en harmonisch samen met de vocalen.
Ondanks dat het debuut strak uitverkocht, werden er van deze plaat slechts driehonderd gedrukt. Het is dan ook niet gek dat alles binnen twee dagen uitverkocht was. Net als van het debuut volgt er logischerwijs een herdruk van het prachtige Andromeda Skyline. Een overweldigend en onverwacht succes? Wat wil je met zulke hemelse, fragiele muziek die met veel gevoel en zorg is gecomponeerd, die de ziel raakt en de luisteraar meeneemt naar een ander deel van het universum. Zonder meer een van de hoogtepunten van 2018.
Tracklist:
1. Into The Unknown
2. Portals
3. Helios
4. Nebula
5. Andromeda Skyline
.jpeg){kind=small}
