Het spelen van seventies(hard)rock kun je wel aan Zweden overlaten. Zweedse bands hebben een neusje voor retrorock. Gin Lady heeft met het zelfgetitelde debuut (2011), het maar liefst zeventien tracks tellende dubbelalbum Mother’s Ruin (2013) en Call The Nation (2016) al flink wat songmateriaal op zijn naam staan. Daar komt het dit jaar verschenen Electric Earth nog bij. Dit is het vierde album in zes jaar. Het is te zien als een ode aan rock van eind jaren zestig en de jaren zeventig.
Electric Earth is een laagdrempelig album dat iedere liefhebber van classic rock op het eerste gehoor wel zal bekoren. Bands als The Beatles, The Band, The Who, The Allmann Brothers Band, The Black Crowes en Crosby, Stills, Nash & Young duiken op tijdens het luisteren. De liedjes hebben een mellow karakter en nodigen uit tot meezingen. Ook het vakmanschap van de muzikanten staat buiten discussie. Zo zijn er genoeg smakelijke gitaarsolo’s te bespeuren, klinken de goed verzorgde vocalen warm en werkt het orgelwerk aanstekelijk.
Toch ontbreekt er iets aan dit album. Het stoort vooral dat de songs veel te nadrukkelijk het geluid opzoeken van specifieke artiesten. Het lijkt alsof Gin Lady per song van te voren heeft bedacht op welke groep het nummer moest gaan lijken. De composities lopen qua sound van elkaar uiteen, maar de invloeden liggen er vaak te dik bovenop. Dit levert vooral individuele odes aan bands op en geen algeheel consistent geluid.
Een eigen smoel zet Gin Lady dan ook niet neer met deze release. Kun je wat met rustige classic rock en vind je het eerbetonende karakter van de songs niet storend, dan is Electric Earth het proberen waard. Behoor je niet tot deze doelgroep, dan is deze plaat wellicht geen interessant luistervoer.
Tracklist:1. Flower People
2. I'm Your Friend
3. Badger Boogie
4. The Things You Used To Do
5. Mercy
6. Brothers Of The Canyon
7. Rolling Thunder
8. Water And Sunshine
9. Wasted Years
10. Running No More
