In feite heb ik al vanaf het moment dat ik me kan herinneren muziek in mijn hoofd. Het is alsof bij alles wat ik doe en meemaak er in mijn hoofd een volledige soundtrack afspeelt. Lange tijd heb ik er gewoon mee rondgelopen en het beschouwd voor wat het was. Soms was het wel wat frustrerend dat ik de muziek niet kon delen, aangezien ik sommige dingen toch stiekem wel heel tof vond. In de badkamer kon ik uren zingend doorbrengen; de muziek in mijn hoofd begeleidde het. Er gebeurde dus veel van binnen en weinig kwam naar buiten. Naarmate ik ouder werd groeide de frustratie. Ik volgde rond mijn vijftiende jaar wat pianolessen, maar die hebben weinig teweeggebracht. Ik moest vooral schattige stukjes van Bach spelen en dat leek voor geen meter op wat ik wel wilde maken. Toch leerde ik een beetje schrijven op de piano en uiteindelijk had ik al wat riedels bedacht. Maar mijn pianoleraar vond het maar niks, dus hield ik het voor gezien. Na een kort ziekbed overleed de beste man en daarmee ook mijn poging piano te leren spelen. Het examenjaar kwam eraan dus ben ik niet ergens anders nog lessen gaan nemen. Enkele jaren later begon het componeren pas echt; ik had een vriendje die compositie studeerde op het conservatorium die een briljant programma in mijn pc had gezet waardoor ik op mijn gehoor noten kon invoeren. Het begon met het programma Sibelius, dat gebruik ik nog steeds. Toen ik daarmee begon te componeren ontdekte ik ook de mogelijkheden van VST instruments (Virtual Studio Technology) en dat die behoorlijk realistisch kunnen klinken. Voor orkestinstrumenten (vooral de piano!) is dit een uitkomst, voor solo instrumenten niet. Nu hoor ik bij de nieuwste uitgaven nog steeds dat de gitaar niet klinkt zoals ik vind dat het instrument hoort te klinken.
Kwamen die stukken die je destijds achter de piano bedacht qua stijl al in de buurt bij wat je nu maakt?
Soms wel, maar ik heb echt zoveel verschillende genres leuk gevonden en intensief geluisterd. Dat varieerde van klassieke filmscore muziek tot rap, pop en rock. Destijds was ik nog niet zo gek van metal, dat kwam pas later.
Hebben al die stijlen ook invloed gehad op het geluid van Sincerus?
Absoluut! Vooral de filmscore passages zijn een duidelijke illustratie van mijn liefde voor bombastische orkestmuziek, die weer veel invloed haalt uit de muziek uit de Romantiek, zoals Wagner, Holst, Beethoven en Grieg. Popmuziek is sporadisch terug te horen, behalve in een paar vocale stukken die ik zelf zing in bijvoorbeeld Katharsis.
Ik hoor ook een aantal keren wat Arabische invloeden, vooral waar het op sommige melodielijnen aankomt.
Klopt! Ik ben behoorlijk fan van Ofra Haza. In de soundtrack van de tekenfilm The Prince Of Egypt zitten naar mijn mening haar beste stukken. Ik houd het in ieder geval niet droog als ik het hoor en dat gebeurt me niet vaak.
Waarom wilde je uiteindelijk toch metal gaan maken?
Ik luisterde na die periode die ik achter de piano doorbracht steeds meer naar metal en het blijft het muziekgenre bij uitstek waar ik me prettig bij voel en in kan uiten. Ik wilde dus metal gaan maken, maar het hoofdinstrument ontbrak nog. Toen ben ik na lang wikken en wegen toch maar eens een gitaar gaan kopen. We hebben het nu over twee en een half jaar geleden.
Twee en een half jaar? Dat verbaast me, gezien de complexiteit van menig compositie op de demo.
Dat hoor ik vaker inderdaad! Toch viel het me reuze mee om gitaar te leren spelen. Ik denk ook dat het vooral wilskracht is, ik moest en zou gitaar gaan spelen! De motivatie zorgde ervoor dat het vrij vlotjes verliep en ook push ik mezelf om over die grens te gaan. Daarnaast is hier in mijn studiootje van alles mogelijk. Lukt de riff een keer niet, dan probeer ik het nog honderd keer tot het wel lukt. Meestal ontstaat een song omdat ik eigenlijk wat aan zit te rotzooien met mijn gitaar en ineens een groove heb waar ik een nummer om heen bouw. Doordat ik nog steeds muziek in mijn hoofd hoor hoef ik de dingen die ik er dan bij bedenk in feite alleen maar uit te werken.
Heb je de nummers helemaal alleen gecomponeerd?
In eerste instantie was het wel de bedoeling dat het een solo project ging worden. Totdat ik ineens door een rottige tijd ging en de nummers stilistisch gezien steeds meer richting death metal opschoven. De muziek lag eerder meer in het progressieve en symfonische straatje. Muziek is echt een enorme uitlaatklep geweest. De agressie krijg ik met mijn stemmetje niet voor elkaar. Mijn lachwekkende poging tot grunten was een bron van hilariteit bij Tom (de Wit, zang) die daarop zijn vocale kwaliteiten aanbood. Toen hij een klein stukje van Erase had ingebruld was ik meteen verkocht; dit is precies de sound die ik zocht!
Er komt in Katharsis ook nog een uitgekiend orkestraal arrangement voorbij van ene Ruben Wijga. Heeft hij ook meegeschreven aan de basis van het bewuste nummer?
Absoluut! Ruben en ik hebben het samen geschreven, al ben ik begonnen met een gitaarriff. Daar hebben we dus het hele nummer op gebaseerd. Hij heeft een groot deel van de drumprogrammering, orkestratie en synthsolo voor zijn rekening genomen. Het grappige aan Katharsis is dat de gitaarstukken heel eenvoudig zijn qua melodie en grepen, maar wel als lijm fungeren voor alle andere elementen in de song.
Sander Gommans (HDK, ex-After Forever) leverde een gitaarsolo aan in het nummer 'Karma', hoe ben je met hem in aanraking gekomen?
Via het forum van Metalfan.nl eigenlijk. Hij had een topic geopend over zijn nieuwe project. HDK en daarin stond een link naar een trailer van de songs. Ik was al meteen onder de indruk van zijn nieuwe muzikale richting en ook de achtergrond (frustraties) hadden wel wat met de mijne gemeen. Ik hoor in zijn stukken het venijn en de agressie die ik ook voelde. Als ik iets prettig vind om naar te luisteren voeg ik het uiteraard even toe aan mijn Myspace en kort daarna kreeg ik van hem een mailtje. Dat contact liep wat door en zodoende heb ik hem gevraagd om mee te werken. Het leuke ook aan HDK is dat er female vocals in zitten en dat het toch behoorlijk stevige death/thrash metal is.
Had hij op dat moment ook al stukken van jou gehoord? Ik neem immers niet aan dat hij er blind in gestapt is.
Ja, hij had al wat stukken gehoord en twijfelde geen moment. Ik zou achteraf niet weten wat ik zonder Sander, Ruben en Tom had gemoeten en of de nummers dan ook zo uit de verf waren gekomen. Ik ben ze erg dankbaar!
Is er kans dat hij in de toekomst nog vaker opduikt bij Sincerus?
Bij Sincerus zijn we nu met zes man de oefenruimte ingedoken en we gaan als live band verder. Sander en ik gaan waarschijnlijk wel samen een nummer schrijven voor een nieuw project van me dat wél in de studio blijft.
Nieuw project?
Dat project moet uiteindelijk een volledige cd opleveren waarbij ik steeds een andere muzikant als gast heb. Zij het als zanger, instrumentalist, medecomponist of zelfs digeridoo-speler. De nummers worden daarom ook heel divers denk ik. Momenteel ben ik aan het werk met een power metal song waarbij Olof Mörck (Nightrage, Dragonland) al heeft toegezegd mee te schrijven. Zodra ik de basisstructuur af heb gaat hij er dingen mee doen. Wat dat is, is ook voor mij nog een verrassing.
Heb je al meer namen in je hoofd, of toezeggingen?
Ruben en Tom doen ook weer mee. Tom gaat een heel andere kant van zich laten horen in ieder geval. Ik heb voor bijna alle mensen al wel ideetjes in mijn hoofd maar ik laat veel ruimte over voor wat er gaat ontstaan in de samenwerking. Er zijn geen grenzen eigenlijk.
Even terug naar Sincerus. De muziek klinkt regelmatig agressief en je zei net al dat er heel wat frustraties bij kwamen kijken. Teksten heb ik echter niet bij demo aangetroffen. Heeft dat een speciale reden?
Niet echt eigenlijk. Ik vind het toevoegen van teksten meer iets voor een full-length. Dit is immers meer een demo. De teksten komen wel op internet te staan voor de geïnteresseerden.
Komen die frustraties en persoonlijke ellende nog terug in de teksten?
Jazeker! Voor mij is een sterke emotie vaak de bron van een stuk muziek. Muziek schrijven werkt als een katharsis (reiniging) voor me. Als ik zo'n stuk aan het schrijven ben voel ik de rottigheid van me afglijden en geniet ik van het muziek maken. De teksten sluiten aan op een proces. Het begint bij een woedeaanval in Act Of Violence en gaat dan verder met een paar songs waarbij je voornamelijk in je hoofd vragen aan het oplossen bent. "Waarom overkomt me dit?" "Is er sprake van gerechtigheid?", bijvoorbeeld. Langzaam werk je toe naar het moment dat je dingen een plekje geeft en dat je weer verder kunt, zie hier Katharsis.
Ik hoor ook een keer Dies Irae uit de Latijnse mis der overlijdenen voorbijkomen, speelt er een christelijke achtergrond mee in de muziek en teksten van Sincerus?
Niet bewust. Ik ben wel gelovig en ik zal daarom ook de teksten netjes houden, hoewel ze best agressief en venijnig over kunnen komen. Het enige woord uit de schuttingtaal dat erin staat is "Shit" en dat heeft Tom bedacht. We schreven vaak de teksten samen omdat hij heel goed snapt wat ik bedoel, en omgekeerd ook. Dat was ideaal. Het Dies Irae is aan de ene kant een eerbetoon aan Mozart en anderszijds zit er in die passage ("Day of wrath") nog heel veel woede en agressie in de tekst. Daarna krijg je ook in het stuk van Mozart het mooie Voca Me waarbij de sopranen me echt kippenvel bezorgen en waardoor er weer harmonie in het geheel komt. In Katharsis worden de laatste stukken frustratie nog vereffend en komt er meer harmonie en schoonheid in het geheel.
Je zingt die stukjes zelf ook op de cd, gaan we op toekomstig werk nog meer zangwerk van je horen?
Absoluut! Ik ben van plan om meer met mijn stem te gaan doen wat studiowerk betreft, wat dat precies zal zijn weet ik ook nog niet. In ieder geval komen ze in het nummer dat ik met Olof schrijf. Hij heeft zelf ook al aangeboden om de zangpartijen te begeleiden en te produceren.
Je hebt ooit eens verteld dat je graag met de traditionele bladmuziek in de weer was. Is het bij je opgekomen om de muziek van Sincerus ook op die manier uit te schrijven, zoals een technische band als Mekong Delta (eveneens beïnvloed door klassieke muziek) bijvoorbeeld ook doet?
Nee, voor de huidige nieuwe line-up is dat ook volledig nutteloos, omdat bijna geen enkel lid van de band noten kan lezen, bijna iedereen speelt op gehoor. De manier van componeren die ik hanteer sinds ik gitaar speel is veel sneller omdat ik alles direct opneem. Alleen de keyboardpartijen zijn nog in noten weergegeven, maar dat is vrij logisch.
Ondanks dat de cd de nodige invloeden prijsgeeft van een band als Meshuggah en Hacride, ben je er toch in geslaagd een redelijke eigen sound neer te zetten. Welke metalbands beschouw je zelf als je voornaamste inspiratiebronnen?
Dat loopt flink uiteen! Ayreon en Dream Theater zijn bands waar ik veel uithaal. Daarnaast inderdaad de progressieve, groovende death metal van onder andere Meshuggah, Hacride en After The Burial en het smerige venijn van Lamb Of God. Snoeiharde en zwartgallige death metal zoals Behemoth dat maakt, gaat er hier ook in als koek. Daartegenover ben ik behoorlijk fan van Epica. Devin Townsend mag ik uiteraard niet vergeten! Wat die kerel maakt is te geniaal voor woorden; zowel zijn werk met Strapping Young Lad als zijn nieuwe plaat Ki.
Je bent ook verantwoordelijk voor het artwork. Zit er nog een bepaalde gedachte achter die afbeelding?
Enkel een gevoel dat ik had, toen de songs bijna allemaal klaar waren. Op de cd zijn veel elementen te horen die met elkaar contrasteren, dat wilde ik ook in de tekening naar voren brengen. Je ziet een verkrampte, half in staat van ontbinding zijnde cyborg die tegelijkertijd ook veel sierlijkheid in zijn houding en vormen heeft. De hoes moet voor de kijker ongeveer hetzelfde gevoel teweegbrengen als de muziek op de CD
In de muziek zitten aardig wat lastige en zelfs polyritmische drumstukken. Heb je er bij het programmeren van de drums wel rekening mee gehouden dat binnenkort een échte drummer de partijen moet spelen?
In eerste instantie niet, maar ik heb gelukkig een getalenteerde drummer gevonden! Ik wil me niet tegenhouden in mijn schrijfproces door wat dan ook, anders heb ik toch niet de song die ik eigenlijk wil.
Dus je hebt een drummer met drie armen gevonden?
Haha! Jelle Hamstra drumt al in een progressieve band (Dimaeon) en hij heeft ook veel deathmetal invloeden. Ideaal voor Sincerus. Zijn vriendin Janneke Smids neemt de toetsen voor haar rekening, zij zit ook in Dimaeon.
Neemt Tom de Wit ook live de vocalen voor z'n rekening?
Helaas niet. In eerste instantie was dit wel de bedoeling maar hij heeft toch besloten om het te houden bij zijn twee progressieve metalbands TDW en NeMesyz. TDW is zijn soloproject en als dat live gaat, dan zul je mij op mijn gitaar nog tegen kunnen komen. We werken nog steeds samen, maar elke week naar Leeuwarden reizen vanuit Amersfoort om te oefenen was toch niet zo praktisch.
Houd je er zelf nog meer muzikale activiteiten op na naast Sincerus momenteel, behalve dat ambitieuze project?
Ja, mijn thuisstudio 'The Jametery' is ook beschikbaar voor (beginnende) bands die graag hun demo willen opnemen, backingtracks willen maken, of gewoon een song willen schrijven. Er kan ook passend artwork bij worden gemaakt door mij als ze dat willen. Daarnaast heb ik afgelopen weekend als invalbassist met Sephyros opgetreden. In een week of drie moest ik er een hele set van 8 songs in hebben. Dat was best pittig maar wel heel leuk!
Misschien een wat flauwe vraag, maar krijg je nog wel eens aparte reacties wanneer mensen horen dat een vrouw bijna alles in elkaar heeft gedraaid?
Haha, dat begon al toen ik mijn eerste gitaar kocht. "Maar, je bent een meisje!" was het repliek op mijn vraag dat ik een elektrische (metal)gitaar zocht. Olof verbaast zich er wel eens over. Hoewel hij vast wel een hele bult vrouwelijke gitaristen moet kennen ben ik volgens hem de enige. Ik ben natuurlijk niet de enige, kijk maar naar Susan Gerl van God Dethroned.
Dus meer vrouwen in de metal?
Je moet gewoon doen waar je zin in hebt. Ik zie mezelf echter niet snel in een all-female band.
Geen vrouwenband, maar wat zijn dan wel je voornaamste toekomstplannen?
Met Sincerus een hoop optredens gaan doen, groeien als band en verder zien we wel hoe alles muzikaal gezien loopt. I keep an open mind, dan blijft het leuk en verrassend.
