Het is al weer een tijdje terug, maar jullie hebben de bandnaam veranderd van Chimaera naar The Dying. Waarom The Dying?

We hebben de naam “The Dying” gekozen omdat hij simpel is en gemakkelijk te onthouden. Het was één van de kanshebbers van een lange lijst met potentiële namen. We waren eerder al zes jaar bezig onder de naam Chimaera zoals gezegd, maar die hebben we veranderd om de simpele reden dat we niemand meer vonden die ons hogerop kon helpen met die naam. Dus kozen we maar voor The Dying als nieuwe naam. De naam geeft ook aan wat iedereen op deze wereld is, en als de leiders en de gewone bevolking blijft doordoen op de manier waarop we nu bezig zijn dan kunnen we ook de hele wereld als “dying” omschrijven.

België is een redelijk metalland met flink wat festivals en optredens. Hoe moeilijk is het om als redelijk jonge band een plaatsje op een van die festivals te veroveren?

Het is een werkje waar veel tijd in kruipt van mensen leren kennen, mensen mailen, bellen, zagen, nog eens mailen, enzovoort om ergens op een grotere show binnen te geraken. Als het dan lukt zijn we natuurlijk ook tevreden dat dat lukt en dat de moeite die we erin hebben gestoken niet voor niets is. Het is iets dat ik persoonlijk graag doe, zo mensen lastigvallen, dus ik zie het niet echt als een opdracht maar eerder als een uitdaging.

Vorige maand openden jullie voor Slayer en anderen op de Unholy Alliance Tour. Hoe zijn jullie daar terecht gekomen?

Via een wedstrijd van TMF. Je kon je op hun website inschrijven als band en dan zou een jury van TMF en Studio Brussel (een alternatieve radiozender hier in België) daar de drie meest geschikte groepen uitkiezen. Bij die laatste drie zaten wij dan samen met Spoil Engine en Batallion. Uiteindelijk heeft het management van Slayer ons als winnaar verkozen. Natuurlijk goed voor ons. We waren gelukkig dat we deze kans kregen.

Hoe waren de reacties van het publiek en pers? Heb je ook reacties van de andere bands gehad?

De reacties van het publiek waren heel goed eigenlijk behalve dat de sound niet helemaal snor zat. De mensen die ons al eerder aan het werk hadden gezien zeiden dat het leuk was om ons op zo een groot podium aan het werk te zien. De mensen die ons nog niet eerder hadden gezien waren onder de indruk van onze show en we hebben de avond zelf en op verschillende forums ook veel goeie reacties gehad.

Van de pers hebben we nog niet veel gehoord eigenlijk. We moesten dan ook om 6 uur beginnen spelen en dat was ook wel aan de vroege kant. Ik denk dat de jongens van de pers nog in de file stonden ofzo.

De mannen van Trivium hebben naar ons optreden gekeken en zijn achteraf tot twee maal toe ons komen zeggen hoe goed ze het vonden. Dat was natuurlijk wel leuk om dat te horen.

Op 5 december is jullie album Triumph of Tragedy (her)uitgekomen. Het was al eerder beschikbaar, maar is door Drakkar Records opnieuw uitgebracht. Wat is het verhaal daarachter?

De cd is eerst uitgebracht door het Belgische label EYE SPY records in januari 2008. Daarna hebben we promo cd’s gestuurd naar andere labels om contacten te leggen voor de opvolger. Tot onze verbazing wou Drakkar (Records, red.) echter direct de plaat opnieuw uitbrengen in heel Europa. Ze vonden de plaat zo goed dat het spijtig zou zijn als deze enkel in de Benelux te verkrijgen zou zijn. Drakkar is een onderdeel van Sony dus de distributie zit wel goed en zo komt het dus dat onze plaat op vijf december opnieuw is uitgekomen voor heel Europa dan.

Hoe zijn de reacties op het album?

Van de metalfans zijn de reacties goed tot zeer goed. Hier en daar zit natuurlijk altijd iemand die het niet zo goed vindt als onze vorige plaat maar zo een mensen heb je natuurlijk altijd.

>De reacties van de pers en de websites zijn in het algemeen eigenlijk ook heel goed. Sommige geven aan dat het niet zo origineel is, maar dat is ook niet echt onze bedoeling. We brengen iets wat wij goed vinden en graag spelen en we proberen dat op een kwalitatieve manier te brengen. We weten dat het album geen productie heeft zoals 95% van de huidige death/thrash/grind platen met de drums die klinken alsof ze uit een doosje komen en de gitaren die over the top strak geknipt zijn. Op onze cd hoor je echter een band die hard aan het gaan is en passie in het spel heeft zitten. En de reacties op die “sound” zijn eigenlijk ook heel positief.

Enkele van mijn favoriete nummers zijn Bottles and Pills en Scarred Like Us. Waar gaan die nummers over?

Bottles and Pills gaat over iemand die denkt dat hij een beter persoon is als hij drugs neemt en zichzelf verliest in drank. Dat dat de dingen zijn die hem boven water houden in het leven en zorgen dat alles draagbaar blijft terwijl dat net de dingen zijn die hem langzaam maar zeker de das om doen.

Scarred like us gaat over voor de volle 100% blijven gaan in het leven ook al heb je dikwijls een tegenvaller. Ook al sta je vol littekens van het leven, toch blijven doorgaan en je eigen weg volgen. De maatschappij geeft je de kans om een gemakkelijk en pijnloos leven te leiden, maar je kan er ook voor kiezen om zelf je leven te bepalen, te leven met de gevolgen van je keuzes en misschien veel gelukkiger zijn.

In jullie biografie gaat het over neo-thrashmetal, maar de bands die jullie als invloeden noemen zoals Slayer en Exodus bestaan al lang, en ook jullie geluid ligt in de lijn van die bands. Wat moet de luisteraar dan precies onder neo-thrashmetal verstaan?

We luisteren inderdaad veel naar de oude thrashbands maar toch vinden we dat we hier en daar andere invloeden hebben, meer uit de heavy metal hoek of de Zweedse melodische metal. We vonden dus dat we thrash maakten maar toch een beetje anders. Vandaar de naam. Het is en blijft maar een naam dus ik zou er niet teveel belang aan hechten en gewoon luisteren of je het zelf cool vindt of niet.

Misschien een beetje raar, maar ik moet er toch even naar vragen. Op de infosheet staat ‘Prepare for war and tragedy…worldwide’, is dat nu echt een leus waar mensen voor naar de platenzaak rennen?

Misschien is het geen leus waar mensen voor naar de platenzaak rennen, dat is wel waar, maar het geeft een beetje aan waar de cd tekstueel over gaat. Over hoe wij de toekomst van de planeet zien, over hoe we zelf de wereld verknoeien en hoe sommige daar financieel beter van worden door de oorlog, de schaarste van bepaalde goederen enzovoort. Als we blijven verder doen zoals we nu bezig zijn en doen alsof onze neus bloedt zal het niet goed aflopen en zullen er meer oorlogen komen en meer tragedies. Het is niet dat wij als band voor oorlog gaan zorgen (misschien wel op het podium) maar gewoon een algemene gedachte eigenlijk.

Een (Europese) tour voor 2009 staat volgens de website al in de planning?

Die zit er aan te komen ja. Momenteel zijn we nog aan het onderhandelen maar als alles goed gaat hebben we daar over een paar weken nieuws over. We hebben er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen voor die tour(s) en dat we dus in 2009 veel shows kunnen spelen. En dat is toch waarom we in een band zitten, om mensen te ontmoeten, om te scheuren op een podium en om na het optreden een feestje te bouwen met de mensen die komen kijken.