Thurisaz is in mei 1997 begonnen met vier man onder de naam Modilium namelijk Peter en Mattias op gitaar, Lars op de bas en ikzelf achter de drum. In die tijd speelden we een soort van death-core maar dit was niet helemaal de richting die we wilden met onze muziek. We zochten een keyboardspeler en vonden die in onze eigen vriendenkring. Kobe’s keyboardlijnen deden onze muziek echt openbloeien en onze stijl veranderde in een meer atmosferische mix van death en black metal, wat ons absoluut beter lag. Eén van de keerpunten van de band kwam er in 2002 toen we deelnamen aan het Belgian Metal Concours. Dit was eventjes nadat we onze naam in Thurisaz veranderd hadden.
We waren toen nog echt een onbekende in het wereldje, hoewel we toen toch al een paar jaar bezig waren. Blijkbaar viel onze muziek in de smaak want we wonnen zowel de jury- als de publieksprijs. Zo kregen we dus de titel ‘Kings of metal’ toegeëigend. Dat is heel relatief natuurlijk, gezien er verscheidene bands in België zijn die deze titel wel meer verdienen. De overwinning bracht een ommekeer teweeg, daar we toen voor de eerste maal heel expliciet erkenning kregen voor wat we deden. Vanaf dan is het alleen maar in stijgende lijn gegaan. In 2003 brachten we Scent Of A Dream uit, onze eerste langspeler, die op heel wat lovende recensies mocht rekenen. En nu werd ons tweede album Circadian Rhythm gereleased via Shiver Records.
Ook het nieuwe album haalt overal goede recensies. Verbaast jullie dat?
Wel, het blijft natuurlijk altijd spannend om de eerste recensies te lezen. We wisten dat na de goede recensies van ons debuut de verwachtingen heel wat hoger gingen liggen. We zijn dan ook heel tevreden dat ons album overal goed ontvangen wordt. Het doet deugd om al het harde werk van vier jaar beloond te zien.
De stijl die jullie hanteren is anno 2007 best origineel. Waarom klinkt jullie muziek zoals het klinkt?
We hebben allemaal in de groep een uiteenlopende mening over muziek die we in onze muziek willen horen. Eigenlijk hebben we meer gemeenschappelijke draagvlakken dan verschillen. Maar het zijn die verschillen die juist onze muziek dat tikkeltje extra brengt. Daardoor kun je in onze muziek zowel death als black metal horen, terwijl we ook zorgen voor sferische fragmenten en multivocale zanglijnen.
Wat vind je het belangrijkste van de volgende twee: dynamiek of sfeerschepping?
Dit hangt ervan af waar we naartoe willen met onze songs. We trachten aan te voelen in welke passages we meer dynamisch willen zijn en in welke stukken de sfeer de bovenhand moet krijgen. En daarbij is het ook de bedoeling om de ideale kruisbestuiving tussen de twee te vinden.
Wat voor publiek trekken jullie aan? Vooral doom metal fans of toch eerder publiek uit de death/black hoek?
Het is zo dat we van twee walletjes eten. Met onze diversiteit trekken we zowel doom fanaten als de deathmetal-liefhebbers aan. Sommigen vinden dat een nadeel maar we zien dat niet echt zo. Maar je hebt natuurlijk de echte doomfans die vinden dat we te death spelen en de anderen die vinden dat we te doom spelen. Maar de meerderheid vindt die mix juist een pluspunt.
Circadian Rhythm is eens wat anders dan bands die hun albums een clichétitel meegeven. Waarom deze titel?
‘Circa’ betekent ‘ongeveer’ en ‘dies’ betekent ‘dag’ in het Latijns en het betekent dus letterlijk ‘ongeveer een dag’. Circadian Rhythm is een term voor de 24-uur durende cyclus in de fysiologische processen van levende wezens, waaronder planten en dieren en hoe ze zich aanpassen aan het leven, bijvoorbeeld aan licht en donker. Maar wij zien dit in een ruimere betekenis: het is eigenlijk de cyclus van leven en alles daar rond, van geboorte tot de dood.
Vertel eens iets meer over die cyclus.
Onze teksten gaan dus over een levenscyclus en daaraan gekoppeld wat de mens allemaal kan meemaken in zo een cyclus. Net zoals onze muziek is een levenscyclus dus heel divers in de loop van de tijd. In dit 50 minuten durende album hebben we dus getracht te tonen hoe divers en veelzijdig een dag in een leven kan zijn.
Waarom hebben jullie voor Shiver Records gekozen?
Shiver Records is een jong label, maar met mensen die al heel wat jaren ervaring in de metalscène hebben. We zijn alvast heel tevreden met de samenwerking. Shiver beschikt natuurlijk nog niet over de grote budgetten voor bijvoorbeeld promotie, maar ze doen alles wat ze kunnen om Circadian Rhythm de promotie te geven die het verdient. Laat ons hopen dat we beiden kunnen groeien en elkaar op deze manier kunnen steunen.
Jullie hebben onlangs in Amerika enkele shows gespeeld. Brand los!
Heb je een uurtje de tijd! Ja, het was echt ongelooflijk leuk. We kregen een heel warme ontvangst en het was een plezier om onze vrienden van de Amerikaanse band Novembers Doom en de Denen van Saturnus terug te zien. We waren verondersteld om daar vier shows te spelen, maar uiteindelijk werden het er maar drie. Maar ze waren dan alledrie ook echt de moeite om te doen. Het publiek heeft ervan genoten en wij dus ook. We speelden eerst in Chicago om dan twee dagen later in New York op te treden. De dag erna mochten we op het legendarische podium van Jaxx-club in West-Springfield ons ding doen. We hebben in de Verenigde Staten een tiental dagen genoten van de Amerikaanse levensstijl en we hebben heel wat toffe herinneringen aan overgehouden, waaronder een rit in een limo, dronken hotelfeestjes, prachtige optredens, vette hamburgers… kortom teveel om op te noemen.
Al jaren hoopte ik dat Graspop eindelijk eens wat meer Belgische bands ging programmeren. De laatste twee jaar is dat uitgekomen. Jullie spelen dit jaar ook op het grootste Belgische metalfestival. Was het vroeger zo moeilijk om een plekje op de affiche te veroveren?
Vroeger was het inderdaad zo dat je op één hand kon tellen wie er een kans zou maken om op Graspop te spelen. Maar Graspop is veel gegroeid en het festival biedt nu de mogelijkheid om meer groepen te programmeren. Maar het is in eerste plaats zeker de verdienste van de kwaliteit van de Belgische metalscène die ervoor zorgt dat België vertegenwoordigd wordt op Graspop. Ik denk aan groepen zoals Axamenta, Aborted, In-quest, Oceans Of Sadness, Welkin, Suhrim, Crimson falls en nog vele andere… die toch al heel wat betekenen op nationaal en internationaal vlak. En daarbij komt nog dat heel wat talentvolle groepen in de rij staan om bij dit rijtje aan te sluiten.
Ben je zenuwachtig?
Het is natuurlijk niet meer onze vuurdoop op een podium maar het is voor ons toch een heel speciaal optreden. Het is de twaalfde editie en ik ben al naar twaalf edities geweest. En iedere keer dacht ik eraan hoe het zou zijn moest ik op een dag op een Graspop-podium staan. Wel, we gaan het gauw weten… Het is toch wel een beetje een droom die uitkomt en een beloning voor al de tijd en moeite dat we erin steken.
Jullie hebben ook al akoestisch opgetreden. Hoe klonkdat en is dat voor herhaling vatbaar?
Het was eventjes wennen om zo te spelen. Vooral voor mezelf, als drummer, was het een hele ommekeer. We speelden vooral de kalmere nummers van zowel Scent Of A Dream als Circadian Rhythm. Voor de fans uit ons pre-Thurisaz-tijdperk hadden we ook enkele oude nummers herwerkt en we speelden ook enkele covers van ondermeer Amorphis en Anathema. We waren zeker meer gespannen voor dit optreden omdat het iets heel nieuws was voor ons. Achteraf bleek het een voltreffer te zijn want we kregen niets dan lovende reacties. Maar voorlopig zal het een eenmalige ervaring blijven.
Kunnen we binnenkort ook meer Nederlandse optredens verwachten?
In november komt Novembers Doom opnieuw naar Europa en samen met het Finse Ajatarra spelen we ondermeer in het Kasteel in Alphen Aan De Rijn. We hopen dat dit het begin kan zijn van een reeks concerten in Nederland.
