Ik kwam op het idee na het horen van een cover van The Number of The Beast door de band Zwan. Ik was aan het verhuizen van Stockholm terug naar Gothenburg toen ik me tijdens het luisteren van de Zwan-versie realiseerde dat ik veel van de betekenis had gemist. Ondanks dat ik wel duizend keer naar The Number of The Beast heb geluisterd, had ik nog niet eerder beseft hoe goed de tekst eigenlijk wel niet was. Dit deed me denken aan al die andere klassiekers die het goed zouden doen in een nieuw jasje. Ik belde mijn oude vrienden Harriet Ohlsson en Johan Bringhed met de suggestie direct een band te starten die zachtere versies maakt van heavy metal klassiekers.
Beschouw je de nummers nog als covers, of hebben jullie er teveel aan veranderd?
Ik denk niet dat we teveel veranderingen hebben gemaakt. Soms veroorloven we onszelf wat vrijheid wat betreft de coupletten, maar houden we de refreinen zo natuurgetrouw mogelijk. Dat betekent niet dat het ook altijd zo uitpakt, maar we houden in ons achterhoofd dat iemand die het origineel kent, onze versie moet kunnen herkennen aan het refrein. Tot aan het refrein proberen we de luisteraar te interesseren en nieuwsgierig te maken naar wat ze horen. Om eerlijk te zijn, spelen we sommige van deze nummers al zo lang, dat we ze een beetje als van onszelf zijn gaan beschouwen. Uiteraard weten we dat dat niet zo is, maar we beschouwen onszelf niet als een normale coverband. Er is niets mis met het zijn van een coverband (op dit moment is er zelfs een coverband competitie aan de gang in Zweden met geweldige bands!), maar dan probeer je alles uit de originele versies te kopiëren. In onze ogen doen we iets totaal anders. Wat ons bindt met cover- en tributebands zijn de nummers waar we van houden.
Sommige van de teksten hebben subtiele veranderingen ondergaan zoals de tekst van Paranoid. Waarom heb je ze veranderd, en waarom andere teksten niet?
Ik denk dat je refereert aan de verandering van geslacht in Paranoid. Harriet zingt 'Finished with my man' in plaats van 'vrouw'. Het is niet meer dan logisch voor haar om dit te zingen, en het verandert de context van de tekst niet. Soms blijven mensen dezelfde teksten zingen als in de originele uitvoeringen. Ik denk dat je het personlijker maakt met subtiele veranderingen, in dit geval het geslacht. Harriet had natuurlijk een lesbiènne kunnen zijn die zingt over haar vriendin, maar ze is het niet, en daarom hebben we die kleine verandering gemaakt. We knoeien liever niet teveel aan de teksten, omdat we nummers met teksten zoeken die op zichzelf staan.
Waarom heb je de zes nummers op deze EP gekozen? Heb je een speciale band met ze?
Ja en nee. Sommige van de nummers hebben we veel geluisterd, en dan bedoel ik ook echt veel! Sommige hebben we gekozen vanwege de interessante teksten. Ik denk niet dat we ooit een nummer zullen kiezen met een tekst waarin we onszelf niet kunnen vinden. Veel van de teksten in de metalwereld zijn verwaarloosd, en dat is zonde, omdat er zoveel mooie teksten te vinden zjin. Dat is wat we vaak proberen te laten zien, de betekenis van de teksten. Natuurlijk zijn er ook waardeloze teksten, net zoals in alle andere genres. Teksten over drugs, rock 'n' roll of seksisme passen gewoon niet bij ons. Een nummer als Orgasmatron hebben we niet gekozen omdat we er veel naar geluisterd hebben, maar de tekst is zo interessant! Run To The Hills en Paranoid zijn nummers die we net zoals velen van jullie echt hebben grijsgedraaid, en de teksten zijn geweldig om te interpreteren.
Wie zijn de mensen die jullie concerten bezoeken? Zijn dat heavy metal fans, of komen er ook andere liefhebbers van andere genres op jullie shows af?
Het publiek dat onze shows bezoekt is heel divers. Ik denk dat het er aan ligt waar we spelen. We hebben op de meest gekken plaatsen gespeeld, hoewel, in de eerste plaats misschien gek, maar uiteindelijk vaak de ideale plaats voor ons om te spelen. We hebben op een herfstfestival in de ecologische tuinen te Gothenburg gespeeld. Na de show kwam er een wat oudere man met een enorm ecologisch voorkomen naar ons toe en kocht twee albums. Een voor z'n dochter en een voor zichzelf! Toen we in Debaser te Stockholm speelden was er een enorm aardig enigszins dronken metalkoor aan het meezingen tijdens het refrein van Run To The Hills. We lijken overal wel goed te passen. Er is een categorie van mensen die ons echter compleet niet lijken te mogen. We hebben op een vrij ruwe manier de boodschap gehad van jongere mannelijke metalfans (15-18 jaar) die ons op een 'vriendelijke' manier vroegen op te houden met waar we mee bezig waren. Uiteraard heb ik vriendelijk geantwoord dat dat niet zal gebeuren.
Zoals gezegd krijgen we dus wel eens negatieve reacties, maar ik denk dat dat voornamelijk komt doordat mensen ons en onze muziek niet kennen. Sommige geloven misschien dat we dit doen met een vorm van ironie, maar niets is minder waar. We zijn altijd positief benaderd tijdens onze live optredens. Ik moet toegeven dat de naam Hellsongs misschien wat misleidend is en mensen iets erg hards kunnen verwachten. Aan de andere kant denk ik dat de naam perfect omschrijft wat we doen. Ik denk dat het constant groeiende aantal fans dat onze shows bezoekt bewijst dat we het goed doen. Wat ik vooral fijn vindt, is dat je niet een bepaald type hoeft te zijn om een 'Hellsinger' te hoeven zijn. Iedereen is welkom bij een optreden, en ik denk dat wij en het publiek er wel van houden wanneer er veel diversiteit is.
Op dit moment zijn jullie optredens alleen in Scandinavië. Gaan jullie ook andere Europese landen af?
We hebben een kort bezoek gedaan aan Duitsland. We speelden op een klein, maar ontzettend leuk goedgeorganiseerd festival genaamd Eier-mit-Speck in Duitsland vorige zomer. Dit was geweldig, en dus hopen we zeker snel naar Duitsland en andere Europese landen te gaan. Ik werk enkele dagen in de week met jonge immigranten die in hun eentje naar Zweden zijn gekomen, en ben dus gewend aan het communiceren in verschillende talen tegelijkertijd, zonder ze daadwerkelijk goed te kennen (haha!). Ik hou echt van verschillende talen en een van m'n doelen met Hellsongs is om plaatsen te bezoeken waar je zelf misschien nooit aan gedacht zou hebben. Dus ja, Europa, we houden van jullie! We zijn ontzettend blij dat we op 19 mei in London kunnen spelen! Ik ben vaak in Nederland geweest, en vind het er erg leuk. Ik was vorige zomer in Amsterdam en ik zou er graag naar terug keren, het is een mooie stad.
Jullie eerste EP is korgeleden uitgekomen. Zijn jullie al bezig aan een compleet album? Zal dat bestaan uit meer covers of ook ui eigen werk? Spelen jullie andere nummers live dan de nummers die zijn verschenen op deze EP?
We zijn net klaar met het opnemen van een volledig debuutalbum, mar op dit moment zijn we bezig met alles rond het uitkomen van de EP in de rest van Europa. Hier in Zweden brengen we binnenkort een radiosingle uit, maar hebben nog geen details over het album. Ik denk dat het na de zomer uit zal komen, maar op dit moment is het nog te vroeg om daarover na te denken. Het album zal bestaan uit tien nummers. Allemaal covers in dezelfde stijl als de EP. Ik denk dat we een stap in de goede richting hebben gedaan. We zijn als band sterker, en hebben het album over een langere periode opgenomen, zodat het minder stressvol voor ons was. Ik denk dat het meer ons livegeluid benaderd en er is meer variëteit op het album, maar dat is niet zo gek met meer nummers. We hebben ook wat nummers live gedaan die niet op de EP hebben gezet, en die ook niet op het album zullen komen om verschillende redenen. Het voelt goed om nummers te hebben die als een verrassing komen voor de nieuwe bezoekers van onze optredens. Als een bonus voor onze trouwe luisteraars.
