Door wat vertraging op mijn weg naar de grote zaal, ben ik aan de late kant. Ik mis daardoor het begin van de korte set van Shining en dat is erg jammer, want wat ik te zien krijg, smaakt zeker naar meer. Vooral het slot van het intense optreden is erg gaaf. Met I Won’t Forget en een alternatieve versie van de King Crimson-cover 21st Century Schizoid Man weten de aandacht te vestigen, mede dankzij de actieve frontman/saxofonist Jørgen Munkeby. De experimentele extreme metal van de Noren, ook wel bekend als blackjazz, is lang niet voor iedere bezoeker weggelegd, maar de georganiseerde chaos kan vele open-minded fans zeker bekoren. Het zeer levendige Shining maakt een positieve indruk.

Periphery doet dat wat minder ondanks dat er daar meer fans voor zijn gekomen dan voor de openingsact. Vooral het matige geluid is daar debet aan. Er staan maar liefst drie gitaristen op het podium, maar juist de details en de melodie van de recente plaat Juggernaut: Alpha & Omega komen live niet erg sterk uit de verf. Bovendien maakt zanger Spencer Sotelo vocaal geen sterke indruk. Hij doet zijn best, maar op het studiomateriaal klinkt de Amerikaan toch een stuk beter. Zijn podiumpresentatie is wel in orde en ook de anderen tonen zich aardig actief, maar de echte beleving lijkt te missen. Desondanks blijven Make Total Destroy en Alpha muzikaal wel sterk overeind. Op verzoek komt er tijdens het afsluitende Graveless nog een circlepit en is er wel waardering vanuit de zaal in de vorm van een applaus, maar Periphery maakt vandaag niet echt indruk.

Waar normaal gesproken het wachten op een volgende act zich beperkt tot wat drinken bestellen, bijkletsen en naar de op- en afbouw van het podium kijken, is dat vandaag anders. Voorafgaand aan de show van Devin Townsend Project is er op twee schermen een dia-show van de Canadees, die een raar gezicht trekt en daarmee gefotoshopt is in verschillende gedaantes, zoals in die van Mona Lisa, Madonna, Darth Vader en een teletubbie. Jammer dat het beeld niet heel scherp is, waardoor de tekst niet altijd te volgen is, maar de leuke plaatjes spreken voor zich. Vervolgens komt er een iets te lange episode van Ziltoid langs.

En dan is het toch echt tijd voor de echte show. Onder luid gejuich betreden de bandleden het podium en scandeert het publiek de naam van de man waar het allemaal om draait vanavond. Direct vanaf Truth is het volop genieten. Tijdens Deathray is de eerste pit al een feit en Namaste, een keiharde knaller op de setlist weet de beweging er goed in te houden. De nummers vliegen er in hoog tempo doorheen en tussendoor is er af en toe tijd voor vermaak. Devin had in een paar interviews al aangekondigd dat hij zich meer wilde richten op het spelen van songs en met name materiaal aan bod laten komen dat hij nog niet vaak heeft laten horen. Zo komen meerdere van zijn dertig platen aan bod: Addicted, Ocean Machine, Infinity, Epicloud, Accelerated Evolution en uiteraard het nieuwe werk: Z².

Van laatstgenoemde komen meerdere tracks langs, zoals het rustmoment A New Reign en albumopener Rejoice. Laatstgenoemde zou vanavond een perfecte partystarter zijn geweest, maar komt helaas pas halverwege de set aan bod en daar past het nummer iets minder goed. Bovendien mis ik Anneke op het podium en mede daardoor komt het geheel niet optimaal uit de verf. Ook Hevy Devy hoort weliswaar de samples, maar vroeg zich af waar ze bleef en roept ‘Annie’ weer snel terug voor Addicted!. De vrouw die gisteren nog met The Gentle Storm in een uitverkochte Melkweg in Amsterdam stond, is vandaag goed bij stem, net als Devin, die verklaart dat hij wat grieperig is.

Zijn performance lijdt er echter niet onder. Hij is positief gestemd, maakt contact met het publiek, schudt de meest grappige opmerkingen en scheldwoorden (“duck eating cunt sticker”) uit de mouw en laat een jarige bezoeker toezingen. Een van de hoogtepunten van de reguliere set is Lucky Animals. De komediant krijgt het toch elke keer weer voor elkaar om ieders ‘jazzy hands’ in de lucht te krijgen. Erg vermakelijk en de zaal ligt dan ook regelmatig in een deuk.

Het is eigenlijk jammer dat er een einde aan de show komt. Of toch niet? Mr. Townsend voert een toneelstukje op alsof hij van het podium afloopt, maar al snel keert hij weer terug voor een zeer overtuigende toegift. Het beste wordt voor het laatst bewaard. Allereerst komt er een hele zuivere versie van Ih-Ah! voorbij, waarbij Anneke en Devin een prachtig duet vormen en de afsluiter is een krachtige uitvoering van Kingdom. Een fantastisch slot van een weergaloze show, die nog langer had mogen duren. Veel bezoekers blijven dan ook staan in de hoop op meer, maar het is toch echt voorbij. Devin neemt nog wel ruim de tijd om zijn fans te bedanken en wij bedanken hem voor een vermakelijke topavond.

Met dank aan Susanne A. Maathuis voor de foto's.

Setlist Devin Townsend:
1. Truth (met Anneke van Giersbergen)
2. Deathray
3. Fallout (met Anneke van Giersbergen)
4. Namaste
5. Night
6. Storm
7. Hyperdrive
8. Rejoice
9. Addicted! (met Anneke van Giersbergen)
10. March Of The Poozers
11. A New Reign
12. Lucky Animals
13. Life
14. Christeen

Toegift:
15. Ih-Ah! (met Anneke van Giersbergen)
16. Kingdom (met Anneke van Giersbergen)

Setlist Periphery:
1. Icarus Lives!
2. Make Total Destroy
3. The Scourge
4. Psychosphere
5. 22 Faces
6. The Bad Thing
7. Alpha
8. Graveless

Setlist Shining:
1. The Madness And The Damage Done
2. The One Inside
3. Fisheye
4. I Won't Forget
5. 21st Century Schizoid Man (King Crimson-cover)

Shining

Periphery

Devin Townsend