Omdat het reeds opgeheven Neocaesar zijn laatste show niet kan spelen vanwege de slechte gezondheid van een van de bandleden, begint het festival niet om 10.00 uur, maar twintig minuten later. Dat gebeurt op Podium Station (station kun je daarvandaan al zien), een van de twee podia op het parkeerterrein van Rabo Theater De Meenthe. Buiten de poort staan al best veel festivalgangers te wachten en die worden, net als die binnen de poort, verwelkomd door Earik Mortem (The Lucifer Principle, Killing Cult Society).
Hij introduceert vrijwel alle bands voordat ze mogen aftrappen, zo ook zijn stadsgenoten van het Apeldoornse Black Rabbit. De jonge mannen uit ‘de parel van de Veluwe’ stonden een paar maanden geleden nog in de finale van Metalbattle en maken vandaag een positieve indruk met hun death/thrash. Ze scoren de originaliteitsprijs weliswaar niet, maar ze voeren de nummers, waaronder een nieuwe, goed en enthousiast uit. Als we op zoek gaan naar iets dat er uitspringt, komen we terecht bij de nieuwe bassist Robbin van de Bor (Fire Within), die met zijn solo in afsluiter A Path Profound verrast. Een aangenaam begin van het festival. (Jeffrey)
Voor de zwarte konijnen was het optreden het eerste in de openlucht, Insurrection staat in totaal voor de honderd-en-tiende keer op het podium. Die ervaring betaalt zich uit, want het is indrukwekkend hoe strak de Friezen staan te spelen op Podium Noord. Ook aan de podiumpresentatie is gedacht. Zo zoeken gitaristen Marten Hutten en Armand Venema elkaar af en toe op. Zij zorgen voor de memorabele momenten, zoals het fraaie leadwerk in Dawn Of Defeat en Moribund. Net als de festivalopener wint ook de tweede band van de dag de originaliteitsprijs niet en is er nog werk te doen op het gebied van songwriting, alsmede de schreeuwerige, onverstaanbare vocalen, die vroeg of laat gaan irriteren. Ondanks de verbeterpunten is de uitvoering van de songs, die veelal raakvlakken hebben met At The Gates, Carcass en Death, dik in orde. (Jeffrey)
Het gaat er een stuk lomper en bruter aan toe bij Putrefied Corpse. Alleen die naam al, en het is ook te zien aan de twee poppen met een half lijf, die ondersteboven op het podium staan. Geen ruimte voor subtiliteiten, want Obituary en Cannibal Corpse zijn twee van de voornaamste inspiratiebronnen voor de groep uit Enschede. De mannen hebben wat pech met het geluid. Dat van de gitaren staat relatief zacht in de mix en de zang van Björn van Toorn en de drums vrij hard. Zo kun je overigens wel prima horen dat van Toorn over een brute strot beschikt waarmee hij overigens goed varieert. Gorgelen met lauw water schijnt de truc te zijn. Het songmateriaal is aardig, maar mist wat spanning. Het is dan ook geen prog, maar lompe death metal. Smashed To Pieces behoort samen met Cordon Bleu Of Her Curvaceous Body en het nieuwe Scaphism tot de beste visitekaartjes. (Jeffrey)
Na drie bands van eigen bodem krijgen we met Indominus de eerste buitenlandse. De Noord-Ieren hebben sinds kort een nieuwe drummer: Oak Ó Gádhra (Ghoul Sanctuary, Mindless Vandalism). Hij maakt echter geen sterke indruk. Sterker nog, helaas maakt ‘Oak’ er een potje van. Zijn bandgenoten kijken hem regelmatig met een vragende blik aan. Het is echt ondermaats. Valt er ook nog iets positiefs te melden? Jawel, het gitaarwerk en de ideeën in Facade, maar het moge duidelijk zijn dat er nog veel werk aan de winkel is voor het kwartet, dat speciaal naar Steenwijk is gereisd vanuit Noord-Ierland om twintig minuten te mogen spelen. (Jeffrey)
