Enquête

Wat is tot dusver jouw favoriete Lamb Of God- (of Burn The Priest-)song?

11th Hour
512
Black Label
Bloodletting
Checkmate
Contractor
Descending
Desolation
Ditch
Ghost Walking
Honey Bucket
Hourglass
Laid To Rest
Memento Mori
Now You’ve Got Something To Die For
Omens
Omerta
Overlord
Redneck
Ruin
Set To Fail
The Duke
Vigil
Walk With Me In Hell
een andere Lamb Of God/Burn The Priest-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

Kalender
Vandaag jarig:
  • Andy Hamlet (Lucifixion) - 48
  • Barriemore Barlow (Jethro Tull) - 76
  • Björn "Speed" Strid (Soilwork) - 47
  • Don Powell (Slade) - 79
  • Joe Perry (Aerosmith) - 75
  • Owen Seay (Unida) - 34
  • Øyvind Johan "Mustis" Mustaparta (Dimmu Borgir) - 46
  • Pat Mastelotto (King Crimson) - 70
Review

Ash Borer - The Irrepassable Gate
Jaar van release: 2016
Label: Profound Lore Records
Ash Borer - The Irrepassable Gate
Het Amerikaanse Ash Borer heeft de laatste jaren een goede reputatie opgebouwd als het gaat om Wolves In The Throne Room-achtige, hypnotiserende ‘cascadian black metal’. Na een handvol obscure demo’s en een debuutalbum dat oorspronkelijk in slechts honderdvijftig kopieën op tape verscheen, werd het viertal uit Oregon, New Mexico opgepikt door het befaamde Profound Lore Records. Het uitstekende tweede album Cold Of Ages (2011) zal heel wat meer oorschelpen bereikt hebben. Ook live laat de band een goede indruk achter. Zo herinner ik mij een memorabel optreden op Roadburn 2013, waar de band de kleine zaal in 013 moeiteloos wist te hypnotiseren met zijn lange, repetitieve, maar bijzonder intense composities.

Met The Irrepassable Gate zijn de Amerikanen toe aan hun derde full-length. Ze hebben er de tijd voor uitgetrokken, want het album heeft liefst vier jaar op zich laten wachten. Tussendoor verscheen overigens nog wel de ep Bloodlands (een absolute aanrader). Ash Borer trapt af met het bijna twaalf minuten durende titelnummer. Een uitstekende track, die de vertrouwde ingrediënten van dit gezelschap bevat: gedreven, dwingende riffs vol razernij, furieus drumwerk en het ijzige, ietwat in de mix begraven gekrijs van Kyle Morgan en bassist ‘R’, die het geheel aan elkaar bulderen.

Toch wijkt dit album ook wel wat af van zijn voorgangers. Vooral Lacerated Spirit is een behoorlijk afwijkende track. De doom- en ambient-invloeden vieren hier hoogtij, maar het duurt helaas ook pas tot de zesde minuut voordat het nummer écht op gang komt. Dat Ash Borer de kunst van het opbouwen wel degelijk verstaat, blijkt uit Grey Marrow, dat wél over de gehele lengte overtuigt. Het beste nummer is echter het intense, twaalf minuten durende Rotten Firmament, dat het meest herinnert aan het ijzersterke Cold Of Ages.

Toch blijft deze derde langspeler iets achter bij zijn voorgangers. Dat komt voor een deel ook door de ietwat rommelige productie van Randall Dunn (die toch met klussen voor Wolves In The Throne Room, Earth en Sunn 0))) de nodige ervaring heeft). De machtige, scherpe sound van de vorige albums is nog wel terug te horen in de intense versnellingen, maar bij de tragere passages wordt het geheel iets te modderig. Ondanks dergelijke aandachtspunten bewijst Ash Borer met The Irrepassable Gate wel degelijk over voldoende kwaliteit te beschikken.

Tracklist:
1. The Irrepassable Gate
2. Lacerated Spirit
3. Lustration I
4. Grey Marrow
5. Rotten Firmament
6. Lustration II

Score: 79 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 23 april 2017

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.