Epica & Amaranthe - The Arcade Dimensions Tour Into The Grave 2026
Enquête

Wat vind jij het meest teleurstellende studio-album, dat in 2025 is uitgebracht?

Alestorm - The Thunderfist Chronicles
Arch Enemy - Blood Dynasty
Architects - The Sky, The Earth And All Between
Babymetal - Metal Forth
Behemoth - The Shit Ov God
Dark Angel - Extinction Level Event
Equilibrium - Equinox
Ghost - Skeletá
Jinjer - Duél
Katatonia - Nightmares As Extensions Of The Waking State
Killswitch Engage - This Consequence
Lacuna Coil - Sleepless Empire
Machine Head - Unatøned
Marko Hietala - Roses From The Deep
Obscura - A Sonication
Orbit Culture - Death Above Life
Paleface Swiss - Cursed
Patriarkh - Prophet Ilja
Sabaton - Legends
Slaughter To Prevail - Grizzly
Sleep Token - Even In Arcadia
Soulfly - Chama
Spiritbox - Tsunami Sea
Volbeat - God Of Angels Trust
een ander tegenvallend album, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

Kalender
Vandaag jarig:
  • Daisuke "Die" Ando (Dir En Grey) - 51
  • Daniel Fischer (Midnattsol) - 48
  • Fred Provoost (Whispering Gallery) - 50
  • Mike Keneally (Frank Zappa) - 64
  • Mike Watt (Minutemen) - 68
  • Peter Criss (Kiss) - 80
  • Peter Lee (Flattus Maximus) (Gwar) - 58
  • Suzuka "Su-Metal" Nakamoto (Babymetal) - 28
  • Svart (Sanguis) - 47
Review

Nine Shrines - Misery
Jaar van release: 2017
Label: Mascot Label Group
Nine Shrines - Misery
Het heeft langer geduurd dan verwacht, maar de Misery-ep, die er in augustus 2016 al zou zijn, komt op 21 april uit via Mascot Label Group (digitale versie op 7 april). De moderne rockgroep uit Cleveland, die is ontstaan uit Attack Attack! en Life On Repeat bestaat uit Andrew Wetzel (ex-Attack Attack!), Andrew Baylis (ex-Life On Repeat), Devon Voisine (ex-Life On Repeat), Chris Parketny (ex-Strangers To Wolves) en Evan McKeever (ex-Downplay).

De mannen willen met de ep de all American hardrock opfrissen. Verfrissend is geen passende term voor de collectie songs. Daarvoor zit de muziek en zang te vol met verwijzingen naar andere artiesten. Als het al verfrissend is, komt dat vanwege het toevoegen van elektronische elementen die af en toe opduiken. Energiek, aangenaam, catchy, krachtig, radiovriendelijk (who-ho-ho-stadionrock) en stoer zijn termen die kenmerkend zijn. De vijf tracks op deze ep hebben raakvlakken met Nickelback, Linkin Park, Slipknot, Disturbed en Three Days Grace.

Waar de zang, de krachtige ritmesectie en de heavy riffs aanvankelijk de toon bepalen, zit in Parasite meer dynamiek en zelfs een korte gitaarsolo. Lost doet het in tegenstelling tot de andere tracks over de hele lengte rustig aan. Het nummer gaat over de onzekerheid, eenzaamheid en frustratie binnen een relatie. Het afsluitende titelnummer wordt gekenmerkt door een dansvibe.

Misery is op en top larger than life Amerikaanse rock met een alternative metalrandje en een radiovriendelijke feel. De spierballennummers luisteren lekker weg. De elektronische elementen geven de band iets eigens, maar ben je een beetje ingevoerd in deze stijl, dan kan het al snel generiek klinken. Origineel is het dan ook niet, maar het levert wel vijf nummers met power en catchy refreinen op. Licht verteerbaar, weinig nieuws onder de zon, maar wel erg lekker en energie-genererend.

Tracklist:
1. Bend
2. King Of Mercy
3. Parasite
4. Lost
5. Misery

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 6 april 2017

Dynamo Metalfest 2026

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.