Enquête

Zou jij voor een losse zaal- of stadionoptreden van jouw favoriete band(s) speciaal naar een land reizen buiten de Benelux, als die groep Nederland en België overslaat?

Ja, dat doe ik regelmatig
Ja, dat heb ik al eens gedaan
Nog niet, maar dat ga ik dit of volgend jaar wel doen
Nog niet, maar voor een speciale gelegenheid zou ik het overwegen
Nee, niet voor een losse show, maar ga wel naar festivals buiten de Benelux
Nee, ik ga niet naar concerten of festivals buiten Nederland en België
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 16-10-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Apostolos "Laki" Zaios (Human Fortress) - 54
  • B.B. King† - 100
  • Dave "The Snake" Sabo (Skid Row) - 61
  • Dianne Melichar (Crimsonfire) - 47
  • Mikko Heikkilä (Sinamore) - 47
  • Muhannad "Phexataan" Bursheh (Tyrant Throne) - 40
  • Raul (Ecthalion) - 46

Vandaag overleden:
  • Andrew Howard (Twisted Method) - 2005
  • Marc Bolan (T. Rex) - 1977
Review

Heretoir - The Circle
Jaar van release: 2017
Label: Northern Silence Productions
Heretoir - The Circle
Sinds de komst van bands als Alcest en Deafheaven schieten de progressieve blackmetalbandjes als paddenstoelen uit de grond. Zo ook het Duitse Heretoir, dat met The Circle zijn tweede album uitbrengt. Wat als eerste opvalt, is de schitterende albumhoes die getekend is door Fursey Teyssier (Les Discrets, Amesoeurs), die tevens voor bands als Alcest en Drudkh het artwork verzorgde.

Het album komt maar moeizaam op gang. De eerste twee tracks bevatten mooie en melancholische melodieën die te vergelijken zijn met het nieuwere Katatonia en Ghost Bath, maar van pit is weinig sprake. Dit past waarschijnlijk goed bij de door deze Duitsers gekozen weg, maar mij pakt het (nog) niet. Tijdens Inhale begint de band pas een beetje los te komen met stevig blackmetalgeweld en wanhopige screams. De zweverigheid van de eerste twee nummers is nog ruimschoots aanwezig, maar het begint ergens op te lijken. Met name My Dreams Are Lights In The Sky is een schitterende song die met zijn akoestische gitaarpartijen veel wegheeft van Souvenirs D'un Autre Monde van Alcest.

De band verrast me met het prachtige Exhale dat met zijn doomvibe aan Shape Of Despair doet denken, maar dan een stukje sneller. Ook het schitterende Eclipse en Fading With The Gey laten me niet onberoerd, want tijdens deze tracks heb ik het gevoel dat alles eindelijk op z'n plaats valt. Met name tijdens Fading With The Grey wordt de ongeduldige metalfan namelijk pas echt beloond, omdat dit nummer onder de noemer 'high energy' valt en doet denken aan Agalloch.

Het recept voor dit album is een fijne: loodzware gitaarpartijen worden overgoten met een dikke deprimerende post-rocksaus, Enslaved-achtige samenzang en kraakheldere, cleane tokkeltjes. Maar toch blijft het geheel ontzettend ingetogen en juist dit doet afbreuk aan deze schijf. Vele passages bezorgen kippenvel en raken de luisteraar waar nodig, maar ze bouwen nooit uit tot een waar drama en emotioneel geweld. Jammer, want ik weet zeker dat de heren het in huis hebben.

Desalniettemin denk ik dat The Cirlce goed zal staan in de platenkast van de liefhebber van Deafheaven, Lantlôs, Harakiri For The Sky en Der Weg Einer Freiheit. De liefhebber van de combinatie progressiviteit en agressie kan deze plaat beter links laten liggen.

Tracklist:
1. Alpha
2. The White
3. Inhale
4. Golden Dust
5. My Dreams Are Lights In The Sky
6. XIX XXI XIV
7. Exhale
8. Eclipse
9. Laniakea Dances (Soleils Couchants)
10. Fading With The Grey
11. The Circle (Omega)

Score: 65 / 100

Reviewer: Sander
Toegevoegd: 23 maart 2017

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.