Epica & Amaranthe - The Arcade Dimensions Tour Into The Grave 2026
Enquête

Wat vind jij het meest teleurstellende studio-album, dat in 2025 is uitgebracht?

Alestorm - The Thunderfist Chronicles
Arch Enemy - Blood Dynasty
Architects - The Sky, The Earth And All Between
Babymetal - Metal Forth
Behemoth - The Shit Ov God
Dark Angel - Extinction Level Event
Equilibrium - Equinox
Ghost - Skeletá
Jinjer - Duél
Katatonia - Nightmares As Extensions Of The Waking State
Killswitch Engage - This Consequence
Lacuna Coil - Sleepless Empire
Machine Head - Unatøned
Marko Hietala - Roses From The Deep
Obscura - A Sonication
Orbit Culture - Death Above Life
Paleface Swiss - Cursed
Patriarkh - Prophet Ilja
Sabaton - Legends
Slaughter To Prevail - Grizzly
Sleep Token - Even In Arcadia
Soulfly - Chama
Spiritbox - Tsunami Sea
Volbeat - God Of Angels Trust
een ander tegenvallend album, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

Kalender
Vandaag jarig:
  • Daisuke "Die" Ando (Dir En Grey) - 51
  • Daniel Fischer (Midnattsol) - 48
  • Fred Provoost (Whispering Gallery) - 50
  • Mike Keneally (Frank Zappa) - 64
  • Mike Watt (Minutemen) - 68
  • Peter Criss (Kiss) - 80
  • Peter Lee (Flattus Maximus) (Gwar) - 58
  • Suzuka "Su-Metal" Nakamoto (Babymetal) - 28
  • Svart (Sanguis) - 47
Review

Zeal & Ardor - Devil Is Fine
Jaar van release: 2016
Label: eigen beheer
Zeal & Ardor - Devil Is Fine
Black metal valt in het geval van Zeal & Ardor zeer letterlijk te nemen. Dit is een eenmansband van de Amerikaanse Manuel Gagneux en op dit debuutalbum Devil Is Fine laat hij een mix horen tussen (black) metal, delta blues en negro spirituals. Een zeer ongebruikelijke crossover, maar samen met de occulte thematiek valt alles als een puzzel in elkaar.

Ik begon enigszins argwanend aan deze schijf, maar opener en tevens titeltrack Devil Is Fine raakt je direct. De schitterende, zwarte stem klinkt vol melancholie, terwijl op de achtergrond een typische blackmetalriff uit het deltamoeras komt zetten. Alles heeft een occulte horrorvibe die uniek aanvoelt. Come On Down en Blood In The River zijn tevens absolute parels waarin alle samengevoegde genres recht wordt aangedaan. Maar zelden drukt de New Yorker de genres te ver door. Het ene dient altijd het ander.

Manuel Gagneux heeft een prachtig stemgeluid en ook de spaarzame, maar doeltreffende screams zijn bijzonder effectief. Wel is het jammer dat de geprogrammeerde drums afbreuk doen aan de power van de prachtige tracks. Echte drums hadden het geheel namelijk écht tot leven gebracht. Daarnaast zijn de tracks Sacrilegium I tot en met Sacrilegium III nietszeggende elektronische tracks die geen enkel doel dienen op deze schijf.

Ondanks de rare combinatie van genres is dit absoluut een match gebleken. Dit album is niet voor iedereen weggelegd, maar toch raad ik de eenkennige metalfan aan dit schijfje een kans te geven. Hopelijk horen we spoedig meer van Zeal & Ardor, want dit werkt echt.

Tracklist:
1. Devil Is Fine
2. In Ashes
3. Sacrilegium I
4. Come On Down
5. Children's Summon
6. Sacrilegium II
7. Blood In The River
8. What Is A Killer Like You Gonna Do Here?
9. Sacrilegium III

Score: 80 / 100

Reviewer: Sander
Toegevoegd: 5 augustus 2016

Meer Zeal & Ardor:

Dynamo Metalfest 2026

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.