Het filmpje van haar tv-performance ging destijds al snel de hele wereld over en is reeds meer dan acht miljoen keer bekeken op YouTube. Eths profiteerde van deze publiciteit, al is de moderne metalformatie buiten de landsgrenzen bij velen nog steeds onbekend. Rachel is te horen op de ep Et Umbra Ex Solem (2014) en recenter op de vierde full-length Ankaa. Dat is overigens de naam van de helderste ster in het sterrenbeeld Phoenix. Ankaa staat ook wel bekend als Alpha Phoenicis.
Waar de ep en de voorgaande full-length nog min of meer in elkaars verlengde lagen, ondanks dat op laatstgenoemde de vertrokken Candice Clot nog zingt, is de mix van groove, alternative en modern metal(core) uitgebreid met een donkerdere, dynamische mix van een veelvoud van stijlen, variërend van elektro tot deathcore, van pop tot industrial, met veel ruimte voor cinematische geluiden. Dat heeft te maken met de gewijzigde manier van songs schrijven door gitarist Staif Bihl. Hij heeft het proces omgedraaid en eerst de arrangementen geschreven en daarna pas de riffs. Het gevolg daarvan is een fragmentarisch album met veel ruimte voor elektronische beats, mysterieuze geluiden en creepy soundscapes.
Zo is de eerste halve minuut gereserveerd voor horrorgeluiden en knalt daarna plots de brute, razende en zware deathcore los. Even later mengen de twee zich, maar halverwege deze openingstrack is er weer een break. De flow ontbreekt daardoor en dat geldt voor meerdere nummers. Dat wil niet zeggen dat dit geen interessant album is. Er gebeurt voldoende dat de luisteraar verrast. Zo is de oriëntaalse zang van Sarah Layssac (ex-Arkan) erg fraai, maar net als de muziek je te pakken heeft, komt er opeens een elektro-passage langs. Dat brengt je direct in een andere gemoedstoestand. Heel bijzonder, net als de keelzang en de huilende baby in Nixi Dii.
In diezelfde track laat Rachel Aspe wel een sterke indruk achter met haar afwisseling tussen cleane zang, gefluister en prima metalcorescreams. Af en toe komt de naam van Alissa White-Gluz in gedachten op, maar tegen de Canadese moet ze het qua niveau wel afleggen. Ze krijgt op deze release naast Sarah hulp van Faustine Berardo, Jon Howard (Threat Signal, Vise Versa) en Björn Strid (Soilwork). Dat zorgt voor veel diversiteit op het gebied van zang, maar het maakt het de luisteraar er niet makkelijker op. Vooral de zang tijdens het bijzondere HAR1, waarin elementen van soul, industrial en Type O Negative elkaar ontmoeten, is sterk aan smaak onderhevig.
Elke track heeft zijn eigen identiteit. Doorgaans zijn de songs sfeergericht inclusief veel achtergrondgeluiden. Amaterasu en Vae Victis zijn nog het meest straightforward en bevatten de sterkste riffs, ondersteund door de krachtige drumpartijen van Dirk Verbeuren (Soilwork), die het album heeft ingespeeld, maar niet tot de livesamenstelling van het collectief behoort. Ex-drummer Guillaume “Yom” Dupré is verantwoordelijk voor de percussie en krijgt zijn moment of fame in het ambient, oriëntaalse Sekhet Aaru. Op die rustige momenten is er ook regelmatig pianospel aanwezig.
Buiten de eigen landsgrenzen is Eths minder populair dan erbinnen. Dat heeft onder andere te maken met het feit dat de teksten in het Frans zijn (en de titels ditmaal in het Latijn) en dat de muziek voorheen niet sterk genoeg was om internationaal potten te breken. De verwachting is dat met deze experimentele nieuweling geen significante wijziging in zal optreden. Toch bevat Ankaa zeker zijn sterke momenten, zowel op het gebied van sfeer als muzikaal, maar is het album op het gebied van consistentie en songwriting té fragmentarisch om van een ijzersterke plaat te spreken. Het is vooral een interessant, bizar, veelzijdig en sfeervol album, dat de nodige luisterbeurten nodig heeft om in te zinken.
Tracklist:
1. Nefas
2. Nihil Sine Causa
3. Amaterasu
4. Seditio
5. Nixi Dii
6. Vae Victis
7. HAR1
8. Sekhet Aaru
9. Kumari Kandam
10. Alnitak
11. Alnilam
12. Mintaka
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
