Het mag dan niet goed aflopen met Johan Hegg in Northmen – A Viking Saga (2014), het bracht hem wel tot het schrijven van een honderdveertig pagina’s tellend script. Dit verhaal vormt samen met de oude Noorse legende over de Jomsvikingen de inspiratie voor het concept van het tiende Amon Amarth-album Jomsviking. Er waren al langer plannen voor een conceptalbum, maar nu is het er dus écht van gekomen.

De tragedie gaat over een jongen die verliefd is op een meisje, maar ze wordt uitgehuwelijkt. Hij vlucht omdat hij per ongeluk iemand vermoordt, maar zint op wraak nadat hij in contact is gekomen met de strijdlustige Jomsvikingen. Hij wil haar terug, maar het verhaal kent geen happy ending. Het cinematische aspect komt terug in de muziek, met name in The Way Of Vikings (met net als in One Thousand Burning Arrows een sfeerbevorderende keyboardmelodie die voor een epische vibe zorgt) en in het gesproken gedeelte aan het einde van Wanderer.

Jomsviking klinkt zoals verwacht als een typisch Amon Amarth-album, vooral tijdens het eerste deel. Het sterke First Kill komt direct vertrouwd binnen met zijn mix van Viking-agressie, Iron Maiden-melodieën en een catchy refrein. De samenwerking met producer Andy Sneap is de heren goed bevallen en ook nu weer zorgt de man achter de knoppen voor een aangename mix. Hij laat het geluid dit keer iets meer ademen en dat pakt goed uit. Hierdoor komen de kwaliteiten, zoals die van sessie-drummer Tobias Gustafsson (God Macabre, Cut Up, ex-Vomitory), optimaal tot hun recht. Tobias vult de lege plek op die ontstaan is door het vertrek van Fredrik Andersson (This Ending), die zeventien jaar deel uitmaakte van de line-up.

Het tweede hoogtepunt op het album is One Against All. Van begin tot eind rolt het nummer lekker door met een ronkende bas, twee gitaarlijnen die elkaar versterken en een memorabel refrein. Het is al jaren een eenvoudige formule die al vaak goed is uitgewerkt. De meeste fans zijn er over het algemeen tevreden mee en dat geldt ook voor het overwinningslied Raise Your Horns, dat wel wat aan Accept doet denken. Ook al is de tekst erg simpel ("Raise your horns, raise ‘em up to the sky, we will drink to glory tonight”), je ziet de meehossende menigte tijdens de liveshows zo voor je. Toch zal dit nummer in onbeschonken toestand samen met het matige Wanderer voor bepaalde fans tot skipmoment verworden. Laatstgenoemde begint nog met een lekkere vibe, maar vanaf halverwege mist het iets bijzonders, waardoor de aandacht wegebt. De thrashriff bij aanvang van On A Sea Of Blood brengt je echter weer terug op het puntje van je stoel.

Naast melodische deathmetalriffs is er de laatste jaren een verschuiving waarneembaar richting old school heavy metal en deze zet zich op deze nieuwe release versneld door, vooral tijdens de tweede helft van de release. Luister maar eens naar Vengeance Is My Name en At Dawn’s First Light, waarvan recentelijk een video is verschenen. Het nummer lijkt trouwens wel veel op Run To The Hills van Iron Maiden. Om dat te accentueren, is er zelfs voor gekozen om de tekst “Run for your lives” dan ook maar over te nemen. Waar de eerste helft van Jomsviking een feest van herkenbaarheid is, bevat het tweede deel wat meer experimenten. One Thousand Burning Arrows is een fraai, atmosferisch en melodisch metalwerkstuk met een prachtige lead. De gastbijdrage van Doro Pesch in het aardige A Dream That Cannot Be is enerzijds opvallend en past vanwege de rol van de vrouw binnen het verhaal bij het concept, anderzijds weet zij dit nummer niet tot een van de favorieten te brengen en hoort een deel van de fans liever alleen Johan Hegg brullen.

Jomsviking is evenwel een solide en gevarieerd album, dat zowel een ruime mate van herkenbaarheid bevat als wat geslaagde vernieuwende elementen, zoals het concept. Na een paar luisterbeurten zing je de teksten en neurie je de melodielijnen zo mee. Een succesformule die ook op dit tiende album zijn kracht behoudt, al zullen er ongetwijfeld kritische luisteraars zijn die het té makkelijk vinden klinken. De energieke en sterkste songs staan aan het begin, de tragere en zwaarmoedige tracks aan het einde. Voor de fans van het vertrouwde Amon Amarth-recept van de laatste jaren een verplichte aanschaf.

Tracklist:
1. First Kill
2. Wanderer
3. On A Sea Of Blood
4. One Against All
5. Raise Your Horns
6. The Way Of Vikings
7. At Dawn’s First Light
8. One Thousand Burning Arrows
9. Vengeance Is My Name
10. A Dream That Cannot Be (feat. Doro)
11. Back On Northern Shores