Lacuna Coil @ Effenaar, Eindhoven
Enquête

Wat is jouw favoriete Savatage-song?

Believe
By The Grace Of The Witch
Chance
Christmas Eve (Sarajevo 12/24)
Commissar
Edge Of Thorns
Fight For The Rock
Gutter Ballet
Hall Of The Mountain King
Handful Of Rain
Holocaust
Morphine Child
Power Of The Night
Sirens
Sleep
Strange Wings
Summer's Rain
The Dungeons Are Calling
The Wake Of Magellan
This Is The Time (1990)
Tonight He Grins Again
Turns To Me
Warriors
When The Crowds Are Gone
een andere Savatage-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 maart:
  • Enemy Inside
  • Pothamus en Onhou
  • Temperance, Ignea en Induction
  • 22 maart:
  • Anneke van Giersbergen
  • Congress, Rancor, Trenchwar en Last
  • Dynamo Metalfest Bandbattle
  • Inhume en Putrid Offal
  • Temperance, Ignea en Induction
  • Vanden Plas
  • Whispering Sons
  • Wounded, Sad Whisperings en Written In Blood
  • 23 maart:
  • Anneke van Giersbergen en Ebony Buckle
  • Descendents, Circle Jerks en Negative Approach
  • Whitecross, Angelic Forces en Battled
  • 26 maart:
  • Avantasia
  • 27 maart:
  • Bong Ra
  • Devin Townsend & Noord Nederlands Orkest
  • Rendezvous Point en Temic
Kalender
Vandaag jarig:
  • Amar Ru (Orakle) - 44
  • Ana Lara (Oratory) - 46
  • Andy Galeon (Death Angel) - 53
  • Andy Parker (UFO) - 73
  • Eddie Money† - 76
  • Jussi Koponen (Sethian) - 51
  • Marko Tarvonen (Moonsorrow) - 47
  • Metalfan.nl - 24
  • Nobuo Uematsu (The Black Mages) - 66

Vandaag overleden:
  • Gordon Vicary (technicus) - 2010
Review

Omnium Gatherum - Grey Heavens
Jaar van release: 2016
Label: Lifeforce Records
Omnium Gatherum - Grey Heavens
Ondergewaardeerd; dat is de term die je af en toe leest als het gaat om een oordeel over Omnium Gatherum. Het ligt er dan vooral aan over welke platen je het hebt. De eerste drie maakten nog niet veel indruk, maar daarna boekten de Finnen toch behoorlijk progressie met The Redshift (2008) en het ijzersterke New World Shadows (2011). Alhoewel Beyond (2013) volgens de fans de favoriete voorganger (nét) niet evenaart, is het alsnog een zeer fraaie atmosferische en melodische deathmetalplaat. Ook het zojuist uitgebrachte Grey Heavens mag zonder meer tot de beste albums gerekend worden.

“We wilden graag een agressiever album maken”, verklaren de bandleden. Om dat statement kracht bij te zetten, klinkt er geen intro, maar direct het Amon Amarth-achtige The Pit, maar zoals wel vaker laten de Finnen horen meesters te zijn in het combineren en afwisselen van stijlen en gemoedstoestanden. Het tweede deel doet het veel rustiger aan met leads die je ook bij Insomnium hoort. In dit deel duikt ook de meerstemmige cleane zang op, die veelvuldiger aanwezig is dan op Beyond. In het stevige Frontiers bijvoorbeeld, dat een van de hoogtepunten is met zijn memorabele refrein, maar ook middels het prachtige gitaarwerk (zowel riffs, leads als solo’s).

In Skyline ligt het tempo veel lager. Dit In Flames-achtige nummer is bij aanvang wat aan de simpele kant, maar blijft wel goed hangen door de leadmelodie die je al na één luisterbeurt meeneuriet. De keyboardmelodie die daarop aansluit, treedt ook nog even op de voorgrond en dat gebeurt wel meer op deze nieuwste cd. De toetsenist beperkt zich niet alleen tot het creëren van een rustgevende sfeer, maar neemt de leidende rol in het begin van Frontiers. De zeer eenvoudige, maar perfect geïntegreerde pianotonen in Foundation zorgen wederom voor een memorabel moment.

Zo staat het album vol met hoogtepunten. Neem nou het epische Majesty And Silence met een prachtige melancholische lead, volle Opethiaanse akkoorden (à la Wreath) en een wisseling van stevige en akoestische passages. Met ruim acht en een halve minuut is dat het langste nummer, maar de compositie is boeiend van begin tot eind. De overige tracks duren veel korter (globaal tussen de vier en een halve minuut en zes minuten), waarbij geldt dat de agressieve uptempo-nummers en de tragere elkaar aflossen. Zo zit met het catchy The Great Liberation de vaart er weer in, alleen zijn vast niet alle fans blij met de té makkelijke aanvangsriff. Diezelfde mensen zijn eerder tevreden met de gelaagde aanpak in het fraaie Ophidian Sunrise, dat zich meer richt op sfeer, net als het instrumentale These Grey Heavens, dat geïnspireerd lijkt door Jan Hammer’s Crockett's Theme.

Grey Heavens is een erg mooi album dat je graag nog een keer uit de kast pakt. Omnium Gatherum bouwt voort op de elementen die de band groot hebben gemaakt. Enerzijds is het nieuwste werk agressiever, anderzijds verliest het niets van de melancholische sfeer en prachtige melodieën. De Finse formatie weet net als Insomnium, Be’lakor, Amorphis en soortgelijke groepen veel verschillende stijlen en sferen te verwerken in pakkende tracks met prachtige melodieën. Grey Heavens is hiermee een serieuze kandidaat voor de jaarlijsten.

Tracklist:
1. The Pit
2. Skyline
3. Frontiers
4. Majesty And Silence
5. Rejuvenate!
6. Foundation
7. The Great Liberation
8. Ophidian Sunrise
9. These Grey Heavens
10. Storm Front

Score: 85 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 8 maart 2016

Meer Omnium Gatherum:

Omnium Gatherum - Grey Heavens
Reactie van Marco op 08-03-2016 om 19:53u
Score: 88 / 100

Wat een lekker album weer van Omnium Gatherum, deze kun je blindelings aanschaffen als je van melodische deathmetal houd.

Omnium Gatherum - Grey Heavens
Reactie van Metalmachine op 09-03-2016 om 13:24u
Score: 90 / 100

Geweldig album. Beyond was al bijzonder sterk, maar deze is helemaal af! Voor mij is dit een van de betere releases van 2016 tot nu toe.

Binnenkort in het voorprogramma van Amorphis te bewonderen.

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.