Op Crypt Of The Devil is dat niet anders. De ritmes zijn wat complexer en de riffs verdienen bij vlagen het predicaat technisch. Wel staan de gitaarpartijen en tempo's weer meer in het teken van de groove. De rol van Barnes is niet veranderd. Gortdroog brult, pruttelt en krijst hij de nummers vol. Persoonlijk vind ik zijn zang wat krachteloos en weinig spannend, maar zijn strot is nou eenmaal onlosmakelijk verbonden met de muziek van Six Feet Under. Die muziek mag er best zijn. Baanbrekend zijn songs als Gruesome en Lost Remains beslist niet. Lekker des te meer. Mede door de vieze gitaarklank en het strakke spel komt de boodschap goed over.
Veel deathmetalbands proberen tegenwoordig duizend breaks, vierhonderd maatsoorten en twaalfduizend licks in een nummer te proppen. Dat er bands als Six Feet Under en Obituary zijn, is op gezette tijden een verademing. Hier is ondanks de toegenomen variatie geen geoefend oor voor nodig. Dit soort boerendeath met horrorteksten raakt je of niet. Er bestaat geen tussenweg.
Tracklist:
1. Gruesome
2. Open Coffin Orgy
3. Broken Bottle Rape
4. Break The Cross In Half
5. Lost Remains
6. Slit Wrists
7. Stab
8. The Night Bleeds
9. Compulsion To Brutalize
10. Eternal Darkness
