Enquête

Hoe vaak heb jij Megadeth (bij benadering) live gezien?

meer dan dertig keer
26-30 keer
21-25 keer
16-20 keer
11-15 keer
6-10 keer
5 keer
4 keer
3 keer
2 keer
1 keer en dat smaakte naar meer
1 keer en dat was genoeg
0 keer, maar ik wil Megadeth op de afscheidstour zien
0 keer, en dat vind ik niet erg

[ Uitslag | Enquêtes ]

Kalender
Vandaag jarig:
  • Andi Deris (Helloween) - 61
  • Henrik Sandelin (Avatar) - 38
  • Johnny Preston† - 86
  • Richard D. James (Aphex Twin) - 54

Vandaag overleden:
  • Krzysztof "Doc" Raczkowski (Vader) - 2005
Review

Furor Gallico - Songs From The Earth
Jaar van release: 2015
Label: Scarlet Records

Furor Gallico - Songs From The Earth

Folkmetal toont aan hoe veelzijdig metal kan zijn. Vrijwel ieder instrument kan worden toegevoegd. Hoe meer hoe beter en datzelfde geldt voor het aantal bandleden. Furor Gallico bestaat uit acht muzikanten, niet ongewoon voor een folkmetalband. De meest opvallende instrumenten zijn de Keltische harp en de bouzouki, de bekende Griekse luit die ook veel gebruikt wordt in de Ierse volksmuziek.

In dit genre is het moeilijk met iets te komen waarmee je jezelf kunt onderscheiden en opvalt tussen bands als Eluveitie, Primordial en Finntroll. Wat Furor Gallico anders maakt, is de veelzijdigheid van vocalist Davido, die zeer diepe grunts afwisselt met blackmetalscreams en cleane zang. De lyrics zijn zowel Italiaans- als Engelstalig en soms zelfs gecombineerd. Na een demo uit 2007 en het ongetitelde debuutalbum uit 2011, is Songs From The Earth het tweede full-length van de band uit Milaan.

Folkmetal is een stroming met uitersten. Het ene moment zit je bij het kampvuur, genietend van middeleeuwse klanken, het volgende moment sta je op een slagveld met vechtende barbaren. Furor Gallica weet deze tegenstelling op een prettige, soms opgewekte manier te verwerken in de songstructuren. Zo nu en dan zelfs een beetje in de stijl van Korpiklaani. En omdat Italiaanse metal toch bekend staat om over-the-top melodieuze en bombastische producties, is dat bijna onvoorstelbaar.

De titeltrack opent op harmonieuze wijze, maar de vrolijke melodie wordt ruw verstoord door snelle drums en een zware riff. Het tempo ligt hoog en dat geldt ook voor de volgende tracks, die de stijl van Furor Gallico in volle glorie laten horen. Hoogtepunt is Nemàin’s Breath, waar de band bewijst dat metal en het prominent aanwezige geluid van een doedelzak een prima combinatie kunnen vormen. De harp volgt de melodielijnen van de zware riffs en geeft deze een mooie, volle klank. De track eindigt in een geweldige, snelle polka. Wild Jig of Beltaine maakt duidelijk dat een vergelijk met vooral Eluveitie op zijn plaats is. Harp en viool openen het nummer sfeervol, maar al snel neemt een strak tempo en een krachtige sound het over. La Notte Dei Cento Fuochi is het eerste Italiaans gezongen nummer, maar het laatste dat aansluit bij de voorgaande tracks.

Het tweede deel van het album lijkt de band behoorlijk aan het experimenteren te hebben geweid. Het tempo gaat behoorlijk naar beneden voor de rasechte Italiaanse powerballad Diluvio, met uitsluitend cleane vocalen. Er zullen meer dan voldoende mensen zijn die dit kunnen waarderen, maar zelf beschouw ik deze track als skipmateriaal. Squass, een elfachtig wezen dat de spot drijft met dronkaards die op weg zijn naar huis, opent met een jazzachtige baslijn en staat bol van de melodiewijzigingen. Jazz, folk, punk en blues, alles komt voorbij en dat maakt van deze track eveneens een hoogtepunt op het album.

Ook Steam Over The Mountain is verrassend te noemen. De track, een beetje in de stijl van Deftones, Korn en Limp Bizkit, lijkt wat misplaatst op het album, maar na enkele luisterbeurten groeit de waardering. In The End voegt wat extreme aspecten samen op een wijze die ik zelf niet echt kan waarderen. Het is een kwestie van smaak, maar ik erger me vooral aan de zoete klanken van de vrouwelijke vocalen en het stemgebruik van Davide in de refreinen. Met Eremita sluit de band het album af in de stijl waarmee het album begon. Krachtige passages en rustgevende elementen wisselen elkaar mooi af. En toch blijkt de track op het einde weer wat experimenteel te zijn door het vervormde geluid van de gitaren.

Een moedige prestatie van Furor Gallico, zeker voor een tweede album. De band bewijst tot de top te behoren van het genre. Punt van kritiek is de mix, uitgevoerd door Alex Azzali van Alpha Omega Studio (Behemoth, Carcass). De individuele instrumenten zijn allemaal goed te horen, zelfs de harp, maar de gitaren klinken erg dof en afgevlakt. Verder is het een bijzonder goed, afwisselend album, dat liefhebbers van pagan metal zeker zal aanspreken.

Tracklist:
1. Songs From The Earth
2. Nemàin’s Breath
3. Wild Jig Of Beltaine
4. La Notte Dei Cento Fuochi
5. Diluvio
6. Squass
7. Steam Over The Mountain
8. In The End
9. Eremita

Score: 84 / 100

Reviewer: Marc
Toegevoegd: 20 februari 2015

Zoeken
    15 augustus:
  • Ellefson Soto - Unbreakable
  • Fermentor - Agreement
  • Incite - Savage New Times
  • Martyr - Dark Believer
  • Unleashed - Fire Upon Your Lands
  • Warmen - Band Of Brothers
  • 22 augustus:
  • Blackbriar - A Thousand Little Deaths
  • Blackbriar - A Thousans Little Deaths
  • Burning Sun - Retribution
  • Burning Witches - Inquisition
  • Desaster - Kill All Idols
  • Iron Savior - Reforge - Machine World
  • Kratornas - God Of The Tribes
  • Old Machines - The Cycles Of Extinction
  • Reinforcer - Ice And Death
  • Signs of The Swarm - To Rid Myself Of Truth
  • White Mantis - Arrows At The Sun

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.