Het Belgische Warckon bracht in 2011 zijn debuutplaat The Madman's Lullaby uit. Met een goed uitgevoerde stijl die verwant is met de Bay Area Thrashscene uit de jaren tachtig, wist de band indruk te maken bij zowel fans als critici. Dit resulteerde in een redelijke fansbase en een platendeal bij het Franse Emanes Metal Records (die het schijfje nogmaals in 2012 uitbracht).

Opvolger High Treason werd vervolgens maart van dit jaar uitgebracht en de vierkoppige formatie maakt hier duidelijk niet gediend te zijn van hoogverraad. De consequenties komen ruimschoots aan bod op het gelijknamige nummer en die zijn gerust niet mals te noemen. Het zou mij ook bijna angstig maken om enkele woorden van kritiek neer te pennen. Gelukkig is dat niet echt nodig. Warckon heeft namelijk met zijn tweede plaat een heerlijk gedreven werkje uitgebracht, dat voornamelijk leunt op superieur gitaarwerk.

Voor de gitaarriff-georiënteerde thrashliefhebber is dit dan ook een aanrader, zeker als je Megadeth hoog in het vaandel hebt staan. Bijna elk nummer begint met een opbouwende solo, heeft een spetterend einde en zit vol met referenties aan het werk van Mustaine en co. Tussendoor wordt je nog eens getrakteerd op snelle composities met lekker thrashwerk aangevoerd door zanger Wouter Langhendries. Het is overigens niet alleen Megadeth dat je terughoort in het geluid van Warckon. Zo lijkt de band ook invloeden van Slayer (Dawn Of The Era Gargoylaes), Iron Maiden (High Treason) en Metallica (Grief Is In The Eye Of The Beholder) verwerkt te hebben in hun muziek.

Daarbij is de uitvoering over bijna de gehele linie goed te noemen. Het technisch hoogstaande gitaarwerk van Jonas Bergmans en Wouter Langhendries is de drijvende kracht achter de band. De constante stroom aan gave riffs steelt dan ook de show maar ook bassist Marijn Lostermans en drummer Marijn Langhendries doen niet onder voor hun collega's en zijn flink op dreef. Wat niet altijd goed uit de verf komt, is de zang. Deze is op sommige stukken inwisselbaar en niet van toegevoegde waarde. Het instrumentale Mutant Messiah bewijst dan ook, dat de band prima knalt zonder zang. Het is niet dat de zangprestaties van Wouter Langhendries slecht zijn maar deze zijn soms net te nadrukkelijk als opvulling aanwezig op momenten dat het niet hoeft. Op Grief Is In The Eye Of The Beholder is te horen dat zijn stem nog niet sterk genoeg is om een krachtige ballad te dragen. Hier mist hij net de draagkracht en overtuiging voor. Het nummer dat op een mengsel van Fade To Black en One lijkt, mist overigens niet alleen de vocale krachten, ook de andere bandleden weten hierop niet te overtuigen. Het spel is goed maar de structuur voelt stuurloos aan met een zoekend en ontevreden einde.

Maar waar deze track kracht te kort komt, wordt dat op de andere liederen ruimschoots goedgemaakt. Nummers als High Treason, (My Very Own) Moriarty en Sleeper zijn regelrechte adrenalinebommen en kunnen met gemak een festivalweide platspelen. Ook de rest van de tracks doet niet voor elkaar onder en zijn van hoog niveau. Met een aanstekelijke vibe en voldoende afwisseling luistert High Treason vooral erg lekker weg. Warckon brengt al het zoveelste pareltje uit de Belgische stal dit jaar en High Treason mag dan ook gerust eens een luisterkans gegeven worden.

Tracklist:
1. Mare Tranquilitatis
2. The Weak
3. (My Very Own) Moriarty
4. High Treason
5. Choir Of Shadows
6. Dawn Of The Era Gargoylaes
7. Sleeper
8. The Samurai
9. Mutant Messiah
10. Grief Is In The Eye Of The Beholder.