Enquête

Zou jij voor een losse zaal- of stadionoptreden van jouw favoriete band(s) speciaal naar een land reizen buiten de Benelux, als die groep Nederland en België overslaat?

Ja, dat doe ik regelmatig
Ja, dat heb ik al eens gedaan
Nog niet, maar dat ga ik dit of volgend jaar wel doen
Nog niet, maar voor een speciale gelegenheid zou ik het overwegen
Nee, niet voor een losse show, maar ga wel naar festivals buiten de Benelux
Nee, ik ga niet naar concerten of festivals buiten Nederland en België
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 16-10-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Apostolos "Laki" Zaios (Human Fortress) - 54
  • B.B. King† - 100
  • Dave "The Snake" Sabo (Skid Row) - 61
  • Dianne Melichar (Crimsonfire) - 47
  • Mikko Heikkilä (Sinamore) - 47
  • Muhannad "Phexataan" Bursheh (Tyrant Throne) - 40
  • Raul (Ecthalion) - 46

Vandaag overleden:
  • Andrew Howard (Twisted Method) - 2005
  • Marc Bolan (T. Rex) - 1977
Review

Cold Body Radiation - A Clear Path
Jaar van release: 2014
Label: Dusktone
Cold Body Radiation - A Clear Path
Na een stilte van drie jaar levert het Nederlandse Cold Body Radiation zijn derde langspeler af. A Clear Path is de naam die de schijf heeft meegekregen – een titel die doet vermoeden dat de band inmiddels goed voor ogen heeft waar ze heen wil. Muzikaal gezien blijkt dat aardig te kloppen, want na de ‘blackgaze’ van debuutalbum The Great White Emptiness (2010) zijn de shoegaze-invloeden op opvolger Deer Twilight (2011) en ook op dit nieuwe album steeds duidelijker hoorbaar geworden. Minder ruimte voor gruizige riffs dus, maar een warme deken aan wollige, echoënde keyboardklanken, die een plek op de voorgrond opeisen.

In zekere zin volgt Cold Body Radiation dus dezelfde lijn die recentelijk ook door grotere bands in het genre (Alcest, Lantlôs) is ingezet. Op Deer Twilight werkte die aanpak goed, waardoor ik in mijn recensie van dat album zelfs de hoop uitsprak dat de band de blackmetalinvloeden van het debuut nog verder zou minimaliseren. Welnu, dat pleidooi lijkt verhoord, maar gek genoeg is A Clear Path toch een stuk minder overtuigend dan zijn voorganger.

Dat ligt vooral aan het feit dat A Clear Path, in tegenstelling tot het vorige album, maar weinig sfeer weet te creëren. In feite kabbelt deze plaat maar wat voort, zonder noemenswaardige uitschieters of echte hoogtepunten. Daarnaast werkt de nogal bibberige cleane zang niet bepaald sfeerverhogend. Helaas komt die echter te vaak opduiken. Dan heeft het eveneens Nederlandse Hypomanie het beter begrepen door voor een volledig instrumentale aanpak te kiezen.

In principe leidt A Clear Path aan hetzelfde euvel als de laatste Alcest-plaat: het contrast tussen lieflijk en ruw, tussen etherische klanken en gruizige riffs, ontbreekt volledig. Slechts opener A Clear Path en afsluiter Never Stay bevatten überhaupt gitaardistortion, voor de rest heeft de muziek meer weg van een mengeling van hypnotiserende dreampop en shoegaze. De kwaliteit van de nummers is echter niet goed genoeg om daarmee weg te komen. De eindconclusie is dat A Clear Path helaas een nogal nietszeggend schijfje is geworden, met muziek die zo licht is dat die bijna in het niets oplost, nog voordat het album is afgelopen.

Tracklist:
1. A Clear Path
2. Mountain Mornings
3. Slowly Falling From The Sky
4. Quietly Retreating To Nowhere
5. This Last Year
6. Streams
7. Always Drowning
8. Never Stay

Score: 65 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 15 juni 2014

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.