De Belgische progressieve rock/metalformatie Omega X blaast nogal hoog van de toren. Het welkomstwoord op de website spreekt van gelouterde en ervaren bandleden en een creatief brandpunt. Sterker nog, in elk arrangement en elke muzikale bijdrage op de tweede langspeler To A Debt That Was Never Ours “zit de stem van eerdere aspiraties, ondernemingen, illusies en desillusies, en verhalen.” Nou nou, dat belooft nogal wat.

Ik weet niet welke geestverruimende middelen zijn gebruikt bij het schrijven van deze tekst, maar het is volledig uit de lucht gegrepen. Nou ja, bij desillusies kan ik me ineens een levendige voorstelling maken. To A Debt That Was Never Ours klinkt namelijk op alle fronten als een zeer matig werkstuk van een beginnende band die nog heel veel te leren heeft. Het album begint direct met een valse start: het eerste dat de luisteraar namelijk te horen krijgt, is een veel te schelle gitaarsolo die bijna pijn aan de oren doet. Wat een waardeloos afgestemd geluid! De hierna invallende keyboards klinken eveneens behoorlijk ondergeproduceerd en amateuristisch. Niet bepaald een lekkere binnenkomer.

De kale, futloze productie en de soms haast op het valse af klinkende instrumenten zijn de grootste euvels op deze plaat. Een ander groot probleem is dat de band graag epische nummers wil schrijven, maar daar absoluut niet de compositorische kwaliteiten voor bezit. Het gevolg is dat de lange nummers alle kanten op zwabberen en er vaak geen touw aan vast te knopen valt. Alsof alle muzikale ideeën op een hoop zijn gegooid zonder er een eenheid van te smeden. Natuurlijk: alle bandleden beheersen hun instrumenten, maar dat staat nog lang niet garant voor een degelijk progalbum. Ook zangeres Lotte Verheyt is niet bepaald om over naar huis te schrijven: haar stemgeluid is te onzeker en iel om echt potten te breken.

Het enige redelijke nummer is Asteri, dat relatief simpel is, maar wel nog een aantal mooie melodielijnen bevat. Met Angel Of Death en vooral Etherial Spirit volgen dan weer twee draken van nummers die kop noch staart hebben. Het laatstgenoemde nummer sleept zich zelfs 18 minuten voort. U begrijpt het: ik ben niet bepaald enthousiast over dit album. Het pretentieuze gelul op de website maakt het contrast alleen maar groter. In feite overschat Omega X zich namelijk op alle mogelijke fronten, wat To A Debt That Was Never Ours tot een pijnlijke luisterervaring maakt.

Tracklist:
1. Fallen From Grace
2. Asteri
3. Angel
4. Etherial Spirit
5. The Prayer
6. Wipe Away