In 2011 verraste A Pale Horse Named Death de metalscène met een alleraardigst debuutalbum And Hell Will Follow Me. Sal Abruscato, de voormalige drummer van Type O Negative en Life Of Agony stond aan de basis van dat succes. Abruscato schreef namelijk alle songs, nam de zang en het gitaarwerk voor zijn rekening. Het debuutalbum kenmerkte zich muzikaal door de grote raakvlakken met twee bands: Alice In Chains en logischerwijs Type O Negative.

Twee jaar later ligt de opvolger Lay My Soul To Waste alweer klaar en de vraag is natuurlijk: hoe klinkt de band anno 2013? Het antwoord daarop is eigenlijk vrij simpel, want A Pale Horse Named Death is qua koers nauwelijks afgeweken van de formule van het eerste album. Ook hier is weer de trage, kille doom sound te horen inclusief duistere, lugubere en bijna depressieve tekstuele content. De band klinkt als het boosaardige broertje van Alice In Chains, een band die zelf ook al bekend stond om haar duistere thematiek.

Ondanks deze donkere onderwerpen is de plaat behoorlijk toegankelijk. Nummers als Shallow Grave en Killer By Night (wat een soort van opvolger lijkt van Serial Killer van het debuut) hebben bijvoorbeeld een hoog meezinggehalte. Daar tegenover staan de wat langere nummers als Day Of The Storm en Cold Dark Mourning. Deze zijn wat meer opbouwend en hebben wat meer luisterbeurten nodig.

Lay My Soul To Waste is weliswaar qua stijl weinig nieuws onder de zon. Dat neemt echter niet weg dat het album vol staat met kwalitatieve sterke songs. Het album heeft geen echte uitschieters, maar is als geheel gewoon erg sterk. De band doet er qua duisterheid nog een schepje bovenop ten opzichte van het debuut. Luisteraars die dus op zoek zijn naar een lekker feelgood zomer rockalbum zijn met dit album op de verkeerde plek. Fans van Alice In Chains en Type O Negative kunnen echter zonder risico deze cd aanschaffen.