Het lijkt tegenwoordig eerder regel dan uitzondering dat een artiest jarenlang de tijd neemt om een nieuw studio-album te schrijven en op te nemen. Niet alleen gevestigde namen als AC/DC, Guns N' Roses en Metallica, maar ook relatieve nieuwkomers die nog weinig bewezen hebben, zoals Wintersun, laten hun fans doodleuk jaren en jaren wachten op nieuw werk; en als die keer op keer uitgestelde langspeler dan eindelijk uitkomt, blijkt de kwaliteit van het gebodene de ellenlange wachttijd vaak niet eens waard.

Dat het ook anders kan, hebben talloze hardwerkende en getalenteerde rockbands vanaf de jaren zestig tot op zijn minst de jaren tachtig bewezen, door aan de lopende band topplaten af te leveren. Het allerbeste voorbeeld is wellicht Strong Arm Of The Law, het derde album van Saxon. In mei 1980 brengt deze NWOBHM-formatie namelijk eerst nog de tweede langspeler op de markt, Wheels Of Steel; Een geweldige plaat, die voor de aan zijn stemgeluid direct herkenbare zanger Biff Byford en zijn mannen de grote doorbraak betekent. De titeltrack en de meezinger 747 (Strangers In The Night) leveren de Britten in eigen land hitsingles en televisie-optredens op, gevolgd door de eerste Amerikaanse concerten en een succesvol optreden op het allereerste (Britse) Monsters Of Rock-festival, met onder andere Rainbow, Scorpions en Judas Priest.

Platenmaatschappij en management zijn in hun nopjes en sturen de band direct weer de studio in. In luttele weken tijd wordt een nieuwe verzameling songs geschreven en opgenomen. Minder dan vier maanden na Wheels Of Steel ligt de opvolger Strong Arm Of The Law al in de winkel. Het resultaat is verbluffend. Deze langspeler is zo mogelijk nog beter dan zijn voorganger en kan, ruim dertig jaar later, met een gerust hart in de eregalerij van klassieke heavy metalplaten worden bijgeschoven. Gezien de korte tijd dat Saxon aan Strong Arm Of The Law kon werken, is vooral opmerkelijk dat de lp geen noemenswaardige opvulling bevat. Het album duurt weliswaar slechts een minuut of 37, maar dat was in die tijd niet ongebruikelijk, en alle acht songs halen dankzij de memorabele riffs, spetterende gitaarsoli en pakkende zanglijnen een bijzonder hoog niveau.

Een van de uitschieters is opener Heavy Metal Thunder: een glorieuze ode aan heavy metal en zijn fans, die kan worden gezien als het lijflied van de gehele New Wave Of British Heavy Metal-stroming. Ook de titeltrack van Strong Arm Of The Law staat, met zijn originele verhalende tekst en swingende riffs, tot de dag van vandaag bij de meeste Saxon-concerten op de setlist. Het beste bewaart de band echter tot het einde van de lp. Persoonlijk kan ik niet echt wakker liggen van een aanslag op een Amerikaanse president. Toch slaagt Saxon er, nota bene als op en top Engelse band, in om met Dallas 1 PM een muzikale weergave van de moord op John F. Kennedy te presenteren die ook mij tot in het diepste van mijn ziel raakt. Alles aan deze compositie is perfect, inclusief het lange intro, het intermezzo met het oorspronkelijke radioverslag en de fantastische gitaarsolo die daarop volgt. Dallas 1 PM geldt daarom 32 jaar en vele albums later nog altijd als mijn favoriete Saxon-song.

Als ik platenbaas zou zijn van een onwelwillende perfectionist als Axl Rose of Jari Mäenpää, dan zou ik het wel weten. Boek een studio voor een periode van een week of vier, laat hem verplicht een paar keer naar Strong Arm Of The Law luisteren en stuur je verwende lastpak vervolgens de studio in met de opdracht: "Als Saxon in recordtempo zo'n prachtplaat kon schrijven en opnemen, dan speel jij dat met jouw grote mond toch ook wel even klaar? Laat maar eens zien dat jij net zo'n grote bent als Biff Byford en zijn kompanen."

Tracklist:
1. Heavy Metal Thunder
2. To Hell And Back Again
3. Strong Arm Of The Law
4. Taking Your Chances
5. 20,000 Ft
6. Hungry Years
7. Sixth Form Girls
8. Dallas 1 PM