Het project begon in 2009, waarvan twee albums in 2009 en twee in 2011 zouden worden uitgebracht. De in 2009 uitgebrachte albums Ki en Addicted verschilden nogal van elkaar; beide albums hadden een totaal afwijkende bezetting en dus ander geluid ten opzichte van elkaar. Ki was meer bluesgeoriënteerd, Addiction ging meer de hardrock kant op.
Deconstruction en Ghost gaan een stap verder, deze albums verschillen als dag en nacht van elkaar. Omdat de albums apart zijn uitgebracht, worden ze ook onafhankelijk van elkaar gereviewed.. Onderstaand de review van Deconstruction, de review van Ghost is separaat te lezen op Metalfan.
Het derde album van The Devin Townsend Project is Deconstruction. Het album is muzikaal gezien een logisch vervolg op Addicted maar dan nog meer metalgericht. Deconstruction is samen te vatten als een mix van diverse muzikale richtingen van easy listening tot metal. De muziek zit tussen bombastisch symfonische, progressieve en thrashmetal in. Aan de opbouw van nummers heeft Townsend veel aandacht besteed, waardoor de nummers ondanks de diverse invloeden heel natuurlijk overkomen.
Het verhaal van het conceptalbum Deconstruction is een wat vreemd verhaal rond een man die geobsedeerd is door de zoektocht naar het vinden van de ware aard van de werkelijkheid. Dat leidt tot een reis waarbij in de hel komt. Hij ontmoet de duivel die hem de geheimen van het universum toont. De duivel biedt hem een cheeseburger aan. Aangezien de man een vegetariër is, kan hij de cheeseburger niet eten, waardoor zijn speurtocht naar de aard van de werkelijkheid zinloos blijkt te zijn geworden. Het verhaal is wat chaotisch, de muziek ook. De zang is typisch Townsend, van normaal tot klassiek, van grunt tot krijsend. Op Deconstruction krijgt hij behoorlijk wat vocale ondersteuning: Paul Kuhr (November's Doom), Mikael Åkerfeldt (Opeth, Bloodbath), Ihsahn (ex-Emperor), Tommy Giles Rogers (Between The Buried And Me), Joe Duplantier (Gojira), Paul Masvidal (ex-Death, Cynic), Greg Puciato (The Dillinger Escape Plan) en Floor Jansen (ex-After Forever, ReVamp).
Muzikaal wordt de cd ondersteund door een orkest, groteske koren en bombastische keyboards. Door de vele tempowisselingen en verschillende sferen is Deconstruction nogal chaotisch en daardoor minder toegankelijk dan zijn voorgangers. Daardoor is het wel één van de meest interessante albums in 2011.
Stand, met medewerking van Åkerfeldt, is één van de nummers waarin je van alles hoort, van death tot symfonisch, van subtiel tot bombastisch, van cleane stem tot geweldige grunts. Een nummer met een indrukwekkende opbouw. Planet Of The Apes en The Mighty Masturbator behoren tot dezelfde categorie als Stand, lange nummers waarbij de repeatknop de enige knop is die na het nummer gehanteerd moet worden. Het album eindigt met twee bijzondere nummers, allereerst het indrukwekkend progressieve titelnummer dat soms nogal chaotisch maar steeds heavy is. Daarna het slotnummer Poltergeist, dat begint met de memorabele woorden: “Let’s finish this” en is supersnel. Een overweldigend einde van een geweldige cd.
Deconstruction is een zeer indrukwekkende metal cd. Een album met een enorme energie en met erg veel indrukken. De balans wordt echter nooit uit het zicht verloren. Daardoor is Deconstruction gewoon een must voor alle Townsend-fans en progressieve metal fans!
Tracklist:
1. Praise the Lowered
2. Stand
3. Juular
4. Planet of the Apes
5. Sumeria
6. The Mighty Masturbator
7. Pandemic
8. Deconstruction
9. Poltergeist
10. Ho Krll
