Sungrazer is dus eigenlijk een rerelease. De plaat verscheen in maart 2010 al in eigen beheer. De nieuwe versie heeft een andere volgorde van de nummers en een extra track. If is daarmee gebombardeerd tot nieuwe opener. Een goede keuze, want de heren weten er met simpele melodieën en een groovende bas een heerlijke song van te maken. Daarmee is het overigens ook een prima mix tussen psychedelische rock en stoner. Je raadt het al: veel invloeden van Kyuss.
Door naar Intermezzo dat, zoals de titel al doet vermoeden, een instrumentaal stuk is. Het enige nummer overigens dat niet op de originele uitgave staat, maar wel een bijzonder waardevolle toevoeging is. Het is een heel mooi psychedelisch stukje, want op ontroerend mooie wijze zijn hier saxofoonpartijen in verwerkt. Het geluid is daarom wat jazzy, maar erg goed. Ik hoop van harte dat Conny Schneider vaker een (gast)bijdrage gaat leveren. Een nummer als Somo herbergt dan weer duidelijke invloeden van Hawkwind. De stemming wisselt steeds. Van ingetogen naar druk. Van psychedelisch naar opzwepende grooverock.
Uiteraard kijk ik graag met een kritische blik naar een album, maar op Sungrazer zijn weinig verbeterpunten te ontdekken. Van originaliteit is ook hier weer weinig sprake. Als we daar echter op moeten letten, dan kunnen we beter meteen stoppen met het luisteren naar muziek. Puntjes van kritiek betreffen de zang waar soms maar weinig passie in zit en het feit dat de tweede helft van dit album iets minder goed is dan de eerste. Het zou erg mooi zijn wanneer de heren van Sungrazer zichzelf kunnen overtreffen op het nieuwe album Mirador, dat waarschijnlijk later dit jaar zal uitkomen.
Tracklist:
1. If
2. Intermezzo
3. Somo
4. Common Believer
5. Zero Zero
6. Mountain Dusk
