Een Nederlanstalige schijf? Dat komt hier niet elke dag voorbij. Dat was althans mijn eerste gedachte toen ik het debuutschijfje van het Nijmeegse Misanthropia met de titel Slang Des Doods, voor me kreeg. Die titel zette mij echter totaal op het verkeerde been want de tracklist op de achterkant verraadt al dat zeven van de negen tracks Engels zijn. Erg representatief is die naam dus niet, maar hey, who cares?
Niemand! Het gaat om de muziek! En Misanthropie dropt ons in een wijdse vlakte die reeds vele malen door anderen bezocht is. De door bands als Cradle Of Filth reeds geplaveide paden worden door deze misantropen met woeste dondervaart betreden. Met grote regelmaat slaat de band het zijpaadje van Faerghail in, alleen door de soms ietwat goedkope riffs in te trage nummers zoals The Light Bringer, belandt het vijftal af en toe bijna in de greppel.
Maar gelukkig wordt op tijd het gaspedaal weer ingetrapt en wordt medogenloos elke grasspriet omver gemaaid en verpulverd. Wat dat betreft, is dit gezelschap op zijn best in de vijfde versnelling. Als de extreem aanwezige synthesizer eens in de kofferbak gedonderd wordt en het stuur wat steviger vast gehouden wordt, kan dat gaspedaal ingedrukt blijven, en is de rit een stuk aangenamer. Die pogingen om alle zijpaadjes te verkennen leiden alleen maar tot onnodige dwalingen en vertragingen. Jullie zijn de NS niet en dat moeten jullie ook niet willen zijn! Niet meer doen dus!
Gezien het hier een debuut betreft, is er geen man overboord. Lekker doorgaan met ontwikkelen. Verken de zijpaadjes in de oefenruimte, maar hou het op plaat lekker duidelijk en rechttoe rechtaan. Fans van melodisch, op synthesizer leunend zwart metaal kunnen dit gerust eens proberen.
Tracklist:
1. Satan's Colonists
2. Give Me Flesh
3. The Light Bringer
4. Slang des Doods
5. Angst
6. The Strangled One
7. Revenge of the Undead
8. Beyond
9. Tremolo Funeral
